ok. 6 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!

Blisko pięć lat temu rozpoczęłam współpracę i znajomość z entuzjastami edukacji spersonalizowanej, nauczycielami akademickimi z Politechniki Wrocławskiej. Uzyskane wówczas certyfikaty Tutorów I stopnia Collegium Wratislaviense były początkiem do wdrożenia metody tutoringu do pracy ze studentami. O tym, jak to zrobiono napisałam w artykule: „Tutoring na Politechnice Wrocławskiej, czyli dobre praktyki wdrożenia edukacji spersonalizowanej”.

Zaplanowano wówczas dalsze działania, m.in. budowanie społeczności skupiającej zwolenników tutoringu, zarówno wśród nauczycieli akademickich, jak i władz Uczelni oraz studentów. Z radością obserwuję, że nie poprzestano na planach. To się dzieje! 

Powstała Organizacja Studencka TuTech, której celem jest propagowanie tutoringu na Uczelni, wsparcie w rozwoju kompetencji przydatnych do budowania kariery zawodowej, nawiązanie nowych znajomości poprzez spotkania integracyjne oraz szkolenia.

Robią to poprzez szereg projektów, z których najciekawszym wydaje mi się tutoring rówieśniczy.  

O ile tutoring rówieśniczy spotykany jest na niższych szczeblach edukacji, to w edukacji akademickiej w Polsce ta forma rozwoju jest rzadka. 

„Ogólnie tutoring rówieśniczy rozumiany jest jako układ z wyraźnie ustalonymi rolami opiekuna i podopiecznego, w ramach której jeden uczeń zostaje zaangażowany do indywidualnego uczenia innego ucznia. Zazwyczaj opiekun (ekspert) jest bardziej zaawansowany niż początkujący, choć różnice wiedzy czy umiejętności nierzadko bywają minimalne[i]”.

Tak rozumiany tutoring nosi nazwę przekrojowego (cross-age tutoring) i stosowany jest między innymi na Oxfordzie i Cambridge. 

Działania na Politechnice Wrocławskiej są realizowane w ramach projektu: TuToring – Rówieśnicze Wsparcie Edukacyjne[ii].

Z ogromną przyjemnością spotkałam się ze studentami, którzy w ubiegłych latach doświadczyli mocy tutoringu w roli tutee, a teraz sami chcą być tutorami dla mniej doświadczonych studentów. 

Studiują na różnych wydziałach, jednak łączy ich chęć do działania, rozwoju i dzielenia się swoim doświadczeniem. Z ich sylwetkami można zapoznać się na stronie: https://tutech.pwr.edu.pl/tutorzy/

^{Fot.: Studenci z Organizacji TuTech podczas szkolenia tutorskiego z Barbarą Habrych}

Poprosili mnie o przeprowadzenie szkolenia, które pomoże rozwinąć ich umiejętności komunikacyjne oraz poznać – tym razem z perspektywy tutora - narzędzia czy ćwiczenia, które wykonywali jako tutee.

Moje "trenerskie serce" przepełniło się dumą, kiedy podczas ćwiczenia zadawania pytań otwartych, niesugerujących oczekiwanej odpowiedzi zauważyłam, że studenci poradzili sobie dużo sprawniej i szybciej, niż kilka lat temu ich nauczyciele. Zapytałam, skąd ta łatwość? Jeden ze studentów odpowiedział: Ja te pytania mam po prostu „w głowie”. Słyszałem je od swojego profesora na tutoringu!

Z dużym entuzjazmem studenci opowiadali o także celach, które zrealizowali jako tutee we własnych projektach tutorskich. Powtarzały się sukcesy: uzyskanie etatu na uczelni, napisanie artykułu naukowego, zdobycie pracy w zawodzie, podjęcie studiów doktoranckich. A przede wszystkim: podjęcie tych decyzji w zgodzie ze swoimi wartościami, większa samoświadomość i wiara we własne możliwości. Nie zapominając o rozwoju kompetencji społecznych, umiejętności budowania relacji, co na uczelni technicznej nie zawsze jest doceniane i oczywiste.

Do rozmowy o tutoringu rówieśniczym na Politechnice Wrocławskiej zaprosiłam Oliwię Frankiewicz – Prezeskę Organizacji Studenckiej TuTech.

Barbara Habrych: Ofertę tutoringu rówieśniczego kierujecie w pierwszej kolejności do studentów pierwszego roku. Dlaczego?

Oliwia Frankiewicz: Jesteśmy świadomi tego, że przejście  przez pierwszy rok studiów jest newralgicznym i najtrudniejszym momentem. Trzeba umieć odnaleźć się w nowym miejscu, społeczności, często w nowym mieście, w nowych formach uczenia się. Statystyki  mówią, że to właśnie na pierwszym roku studiów studenci najczęściej podejmują decyzję o rezygnacji z nich. Czasem trudno powiedzieć wykładowcy o tych trudnościach. Rówieśnik, który poradził sobie z tymi wyzwaniami ma możliwości i kompetencje w pracy ze swoim kolegą, z którym dzieli nie tylko doświadczenia, ale i wspólny system znaczeń oraz sposób rozumienia i przeżywania świata.

B.H.: Zadam tutorskie pytanie: po czym poznacie sukces Waszego projektu?

O.F.: Stawiamy sobie cztery główne cele. Po pierwsze - wsparcie edukacyjne: pomoc w nauce i funkcjonowaniu na Uczelni dla tutee. 

Po drugie - rozwój umiejętności interpersonalnych, zarówno u studentów pełniących funkcję tutorów, jak i studentów w roli tutee. Tutorzy, pomagając młodszym rówieśnikom, mają szansę wzmacniać umiejętności komunikacyjne, empatię, zdolności przywódcze. Ucząc innych wspomagają także własny proces uczenia się: powtarzając i modyfikując swoją wiedzę. Zyskują większą pewność siebie dzięki umiejętności udzielania pomocy i uzyskiwania pozytywnego wzmocnienia. Tutee zaś mogą poczuć się pewniej, bez stresu przed oceną uczyć się na błędach, uzyskiwać szybkie i dopasowane do potrzeb informacje zwrotne czy wskazówki.

Po trzecie - kreowanie więzi społecznych: interakcja między przedstawicielami różnych grup wiekowych i poziomów zaawansowania edukacyjnego. 

I po czwarte - rozwijanie samodzielności w nauce: tutor inspiruje do poszukiwania rozwiązań i odpowiedzi, może wskazywać kierunek, ale nie wskazuje studentowi gotowych rozwiązań.

Sukcesem będzie osiągnięcie tych celów. Ale liczymy także, że  dzięki naszym działaniom Uczelnia będzie postrzegana przez członków społeczności akademickiej, jako miejsce przyjazne. Miejsce, w którym znajdziemy nie tylko inspiracje do rozwoju wiedzy naukowej, ale także przestrzeń do odkrywania swojego potencjału i do rozwoju osobistego. 

B.H.: Jakie macie plany na przyszłość? 

O.F.: Projekt ma charakter pilotażowy, dlatego czas jego trwania przewidziany jest do końca roku 2024. Jednakże taka inicjatywa ma potencjał stać się rozwiązaniem systemowym, które Uczelnia może oferować na stałe, zapewniając tym samym możliwości rozwoju i niezbędne wsparcie dla studentów.

B.H.: Życzę więc udanego pilotażu i kolejnych edycji. Gdzie można obserwować Wasze działania?

O.F.: Zapraszam do obserwowania naszych mediów społecznościowych. Nasze miejsca to:

Linkedin: https://www.linkedin.com/company/tutech-pwr/

Instagram: https://www.instagram.com/tutech.pwr/

Facebook: https://www.facebook.com/tutech.pwr

Mamy także stronę internetową: https://tutech.pwr.edu.pl/

Oliwia Frankiewicz – studentka V roku Automatyki Przemysłowej na Politechnice Wrocławskiej. Prezeska Organizacji Studenckiej TuTech. Tutorka w projekcie „TuToring – Rówieśnicze Wsparcie Edukacyjne”.

Barbara Habrych – pedagożka, ekspertka HR, trenerka biznesu i edukacji. Specjalizuje się w tematyce rekrutacji i rynku pracy, procesów HR, uczenia się dorosłych, tutoringu, doradztwa zawodowego  i rozwijania kompetencji przyszłości. Ambasadorka EPALE.

Jesteś trenerem, szkoleniowcem? Szukasz inspiracji, sprawdzonych metod prowadzenia szkoleń, narzędzi trenerskich i niestandardowych form?

Tutaj zebraliśmy dla Ciebie wszystkie artykuły na temat technik prowadzenia szkoleń, narzędzi szkoleniowych i pracy trenera dostępne na polskim EPALE!