ok. 5 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!

---

Jak to w naszym przypadku - będzie to wideo edukacyjne, a konkretnie: jakaś forma wykładu. 

Będziemy pracowali na konkretnym narzędziu, które zaprezentuję Wam “od kuchni”, abyście sami mogli zdecydować czy to “nie” w tytule artykułu jest na miejscu. 

Kryteria

Chciałem też przyjąć jakąś rolę, a nie sprawdzać narzędzia uniwersalnie. Nasze działanie zaczyna się od potrzeby. No więc w roli, którą dziś przyjąłem moją potrzebą jest stworzenie krótkiego wykładu na wybrany temat. Co stoi na przeszkodzie? Cóż, jak sami wiecie, przeszkód można znaleźć dużo i równie dużo sobie wymyślić:

• nie mam kamery ani aparatu;

• nie mam miejsca ani warunków;

• stresuję się przed kamerą;

• moje nagrania wyglądają sztucznie;

• nie lubię jak ludzie się na nie gapią;

• pies mi zjadł kartę pamięci.

Mniejsza o powód. Wiemy, że potrzebujemy cudu, albo technologii, aby wywiązać się z zadania. Ewentualnie ekipy z “Klanu”, ale zakładam, że to nie ten rozmach. 

Na warsztat wziąłem dziś oprogramowanie Synthesia, które jako projekt obserwuję już od ponad dwóch lat. W założeniu program miał pozwalać na tworzenie własnych wykładów wideo z wykorzystaniem fotorealistycznych awatarów innych ludzi. Czyli: wklejamy tekst, wybieramy aktora oraz tło, naciskamy przycisk uruchamiający procesy magiczne i czekamy na efekty. 

Kryteria wyboru tego narzędzia były następującej:

• zostało skomercjalizowane, a więc jest dopracowane na tyle, aby ktoś nie wstydził się brać za to pieniądze;

• jednocześnie jest w zasięgu kosztowym przeciętnego edukatora lub instytucji;

• jest banalnie proste w obsłudze, a przynajmniej na tyle, że wynik pracy nie będzie zależał od tego czy coś dobrze albo źle ustawiliśmy;

• projekt jest dalej rozwijany i nic nie wskazuje na jego rychłe porzucenie (jak to często bywa ze startupami w których skończyła się już możliwość brania kolejnych grantów).

Działanie

Aby skorzystać z oprogramowania należy założyć konto na platformie https://synthesia.io. Konto niestety jest płatne, a ja ze swojego korzystam w ramach większego projektu, nad którym pracuję obecnie. 

Można jednak skorzystać z opcji wygenerowania własnego fragmentu treści bez zakładania konta. Wystarczy skorzystać z przycisku “Create a free AI video” na stronie głównej.

Program jest banalnie prosty w użyciu:

• wybieramy tekst i dzielimy go na mniejsze fragmentu odpowiadające poszczególnym "slajdom";

• dobieramy awatara;

• dodajemy tło;

• możemy też wzbogacić film o muzykę, proste napisy i kształty;

• naciskamy przycisk i czekamy.

Ja na warsztat wziąłem swój dawny tekst z Platformy EPALE: 3 popularne badania, na których podpieramy swoje prezentacje nie mając racji. I tutaj pierwsza niespodzianka. Tekst, który można bez trudu przeczytać ze zrozumieniem w 12 minut, w wersji wideo czytany przez sztucznie wykreowanego wykładowcę zajął prawie dwa razy tyle. Doskonale zdaję sobie sprawę, że nagrania lektorskie są realizowane znacznie wolniej, niż jesteśmy w stanie samodzielnie czytać, ale nie spodziewałem się aż tak dużej różnicy.

W poniższym filmie dzielę się z wami tym, jak działa takie narzędzie, a od 21 minuty i 4 sekundy możecie zobaczyć jak program poradził sobie z moim wyzwaniem. Oto cały proces wraz z efektem:

 

Ocena

Narzędzie wypadło, w moim mniemaniu, bardzo przyzwoicie biorąc pod uwagę czego od niego oczekiwałem, a czego nie. Jednak nie ma co ukrywać, że największą bolączką tego procesu jest mocno ograniczona możliwość sterowania sposobem mówienia, intonacją, emocjami. Można w ten sposób czytać w telewizji kursy walut, ale niekoniecznie porywać tłumy. Warto jednak docenić drogę, jaką przebyła ta technologia i to, że jest naprawdę dostępna. W biznesie nazwalibyśmy to proof of concept. Wprowadzenie na rynek jakiegoś rozwiązania, które ma za zadanie udowodnić, że to co chcemy zrobić na szerszą skalę ma sens, spełnia oczekiwania i jest możliwe do zrealizowania.

Plusy:

• działa!

• jest prosty w obsłudze;

• wspiera język polski.

Minusy:

• ograniczona baza awatarów;

• zawiera dużo błędów;

• niewielkie możliwości sterowania syntezą;

• wysoki koszt w przypadku produkcji długich materiałów.

Chciałoby się zakończyć ocenę cytatem z “Misia”, że narzędzie to:

ma być może nawet tam i swoje... plusy. Rozchodzi się jednak o to, żeby te plusy nie przesłoniły wam minusów!

Wnioski

Powody śledzenia tego i podobnych narzędzi mogą być różne. Pomijając już ograniczenia i obawy, jakie wymieniłem na samym początku, mamy jeszcze coś takiego jak skalowanie naszej misji edukacyjnej. Mając takie narzędzie możemy bez trudu wyprodukować ten sam kurs wideo w wielu językach, ale prowadzony w ten sam sposób, przez tego samego wykładowcę. W przyszłości będzie możliwość opracowania własnego awatara. Będzie on zawsze dobrze uczesany, uśmiechnięty, w starannie wyprasowanej koszuli. Czyli taki ja, ale niekoniecznie. 

Na razie przed awatarami jeszcze długa droga. O ile funkcja text-to-speech, a więc przekładanie tekstu na syntetyczną mowę, działa już całkiem nieźle, tak wyrażanie emocji, akcentowanie, właściwa intonacja - to inny temat. Wykłady z syntezatora są nieco… syntetyczne. Na razie.

Kolejnym krokiem będzie zapewne nauczenie maszyny kopiowania nas samych nie tylko w kwestii wyglądu, ale też zachowania, tego jak mówimy, gestykulujemy. Obawiam się, że komputery w najbliższej dekadzie bez trudu opanują tę sztukę. Na to wskazuje kierunek i tempo rozwoju uczenia maszynowego. Za całkiem niedługo dojdą do naszego katalogu zmartwień całkiem nowe zagadnienia z obszaru etyki uczenia. Czy to w porządku, że nie prowadzę wykładów samodzielnie, ale wysyłam w swoje miejsce robota? Nawet, jeśli nikt nie widzi różnicy. Ile jestem wart jako jednostka, która pracowała latami na swoją pozycję, skoro może mnie zastąpić algorytm? Nawet, jeśli to ja wystawiam fakturę. Czy treści tworzone przez roboty będą musiały być oznaczone niczym żywność modyfikowana genetycznie? Nawet, jeśli w rzeczywistości będą lepsze, niż moje własne. 

Na koniec przykład finalnego projektu (też w pewnym sensie edukacyjnego) z zastosowaniem tego narzędzia: https://www.youtube.com/watch?v=QiiSAvKJIHo Widocznie pracował nad tym ktoś zdolniejszy ode mnie.

---

Piotr Maczuga – pisze, nagrywa, szkoli i występuje publicznie, przybliżając temat nowych technologii w edukacji dorosłych. Współzałożyciel Fundacji Digital Creators. Ambasador EPALE. 

---

Interesują Cię nowe technologie w edukacji osób dorosłych? Szukasz inspiracji, sprawdzonych metod prowadzenia szkoleń, narzędzi trenerskich i niestandardowych form? Tutaj zebraliśmy dla Ciebie wszystkie artykuły na ten temat dostępne na polskim EPALE!

Zobacz także:

Formatowanie, czyli jak się nauczyć wideo w mniej, niż dobę

Wideo w edukacji przyszłości jako... gra?

Dostosowywanie wideo do potrzeb osób niepełnosprawnych w praktyce

Sztuka porażki online czyli o tym, że zrobić coś źle też trzeba umieć

Jak uczyć skutecznie za pomocą multimediów