Szkolniowy speed dating – czemu nie?!
Czy pamiętacie akcję „Nie czytasz? Nie idę z Tobą do łóżka!"? To właśnie ta akcja o nieco kontrowersyjnym haśle, mająca na celu promowanie czytelnictwa w Polsce, została uznana za najlepszą kampanię społeczną w 2011 roku. [1] Od tego czasu minęło już kilka lat, a ja nadal pamiętam, kiedy na moim facebookowym profilu, pojawiały się wiralowo zdjęcia znajomych czytających w łóżku książki. Strona akcji na Facebooku w 2012 roku miała 16 tysięcy fanów, w 2019 - już ponad 260 tys.
Czy tak, jak inicjatorka i szefowa tej kampanii-Bianka Siwińska, możemy sukcesu tej akcji dopatrywać się w połączeniu wątków erotycznych z intelektem?
Kampania ta przypomniała mi się z pewnego powodu, a właściwie sytuacji, która przytrafiła mi się podczas szkolenia. Współprowadziłam je wtedy z innym trenerem. Przed nami i dwudziestoma uczestnikami stało kilka zadań – te początkowe, otwierające szkolenia są wam pewnie dobrze znane: przywitanie i przedstawienie się, opowiedzenie o swoich obawach i oczekiwaniach względem szkolenia, a następnie wspólne konstruowanie kontraktu. Mój kompan podróży w tej szkoleniowej przygodzie spojrzał na mnie i powiedział: „No to co? Czas na speed dating?”.
Speed dating – czyli co?
Szybkie randki, to mająca miłosny charakter seria kilkunastu kilkuminutowych spotkań opartych o rozmowę z drugą osobą. Wywołane pierwsze wrażenie oraz krótka wymiana zdań mają połączyć w pary osoby, których kolejna randka już nie ma być taka krótka. Jak zaznacza Anna Salwa - autorka artykułu dotyczącego tego sposobu poszukiwania swojej drugiej połowy – „w bogatej ofercie speed datingów możemy znaleźć randkowanie dla katolików, podróżników, kinomanów, blondynek i brunetów, osób wysokich, a nawet dla seniorów”. [3]
Zasady szybkich randek:
• „w spotkaniu uczestniczy ok. 30 osób (równa liczba kobiet i mężczyzn),
• uczestnicy otrzymują kartę do głosowania, na której zaznaczają ulubionych rozmówców,
• każdy z Panów ma okazję porozmawiać z każdą z Pań (i odwrotnie),
• jedna rozmowa trwa ok. 5 – 7 minut,
• dźwięk dzwonka sygnalizuje uczestnikom kiedy należy kończyć rozmowę i rozpocząć kolejną,
• pod koniec spotkania uczestnicy oddają karty organizatorom,
• jeżeli dwie osoby oddały na siebie głosy, wówczas otrzymują dane kontaktowe,
• wyniki rozsyłane są jeszcze tego samego dnia,
• spotkanie trwa ok. 1,5 godziny.” [2]
Przeprowadzone przez nas ćwiczenie choć bardziej przypominało „speed thinking and speed talking”, oparte było jednak na kilku regułach zamieszczonych powyżej.
Jak realizować to ćwiczenie?
Uczestnicy siadają w dwóch kręgach (wewnętrznym i zewnętrznym) tak, by być odwróconym do siebie twarzami. Każda osoba z kręgu tworzy parę z osobą z drugiego kręgu (przy nieparzystej liczbie osób można stworzyć jedną „trójkę”. Trener proponuje kolejne tematy do kilkuminutowej rozmowy (każda para dyskutuje na ten sam temat). Na sygnał prowadzącego uczestnicy przesuwają się w lewo bądź prawo tak, by usiąść naprzeciwko nowej osoby. Rozmawiają z nią na kolejny temat zaproponowany przez prowadzącego. Mają tylko kilka minut, by dowiedzieć się jak najwięcej o drugiej osobie – poznać jej punkt widzenia na różne kwestie.
Warto stopniować tematy do dyskusji, rozpoczynając od neutralnych, które będą przełamywać pierwsze lody, by następnie przechodzić do tych, dotyczących konkretnej opinii na dany temat . Stosując tę metodę, zrealizowaliśmy wszystkie elementy znajdujące się w scenariuszu szkoleniowym, angażując aktywnie każdego z uczestników spotkania Oprócz 100% zaangażowania grupy, dostrzegam także inne zalety.
Zalety szkoleniowej szybkiej randki:
• ośmielenie uczestników do rozpoczęcia rozmów z innymi osobami na szkoleniu (przełamanie pierwszych lodów),
• stworzenie bezpiecznej przestrzeni do przedstawienia się, swoich poglądów, opinii,
• umożliwienie prowadzenia rozmowy opartej na aktywnym słuchaniu,
• dynamiczna akcja ćwiczenia utrzymuje energię uczestników na wysokim poziomie (możliwa jest szybka reakcja prowadzącego i moderację tematów, jeśli energia słabnie).
• możliwość stopniowania i przeplatania tematów, rozpoczynania od neutralnych czy zabawnych, by siłą rozpędu proponować kolejne – bardziej złożone, wymagające większego otwarcia się uczestników na innych,
• szybka integracja grupy,
• zrealizowanie kilku elementów szkoleniowych, które czasami wywołują niechęć czy znudzenie.
Nie wiem, czy metoda ta znajdzie tylu fanów, co kampania promującej czytanie. Z pewnością ma już jednego – mnie.
[1]Plebiscyt prowadzony był przez przez portal kampaniespołeczne.pl prowadzony przez Fundację Komunikacji Społecznej.
[2] http://speed-dates.pl/zasady-speed-datingu/
[3] https://pl.aleteia.org/2017/11/26/speed-dating-czy-to-ma-sens/
dr Nina Woderska - Doktor nauk społecznych w zakresie pedagogiki. Badaczka i trenerka edukacji obywatelskiej. Animatorka działań wolontaryjnych i prosenioralnych. Dzięki połączeniu pracy samorządowca oraz realizatora projektów w organizacjach pozarządowych wszechstronnie działa na rzecz integracji międzypokoleniowej i aktywizacji społecznej. Autorka publikacji naukowych i popularno-naukowych. Pracuje również jako wykładowca uczelniany. Chętnie dzieli się wiedzą nie tylko ze studentami, ale także z młodzieżą, seniorami, pracownikami korporacji czy osadzonymi w zakładach karnych. Cały czas poszukuje nowych inspiracji i zawodowych wyzwań, dlatego w 2019 roku założyła Pracownię Integracji Pokoleń. Ambasadorka EPALE.
Zobacz także:
O bilansie życiowym i umiejętności ciągłego korygowania planów
Zwierzaki prawdziwymi przyjaciółmi seniorów vol 2 - rekomendacje i podsumowanie innowacji społecznej
