Grywalizacja - nigdy jej za wiele
ok. 5 minut czytania – polub, linkuj, komentuj!
Wstęp do grywalizacji
Grywalizacja, czyli wykorzystanie elementów mechaniki gier w kontekście pozarozrywkowym, to narzędzie, które w ostatnich latach zyskało dużą popularność w edukacji dorosłych. Dzięki swojej elastyczności może być dostosowana do różnych grup odbiorców i celów edukacyjnych. Mechanizmy takie jak punkty, poziomy, odznaki, rywalizacja czy fabuła sprawiają, że proces nauki staje się bardziej angażujący i motywujący.
Z mojego doświadczenia wynika, że dorosłych uczestników często charakteryzuje pragmatyzm – chcą wiedzieć, jak zdobywana wiedza lub umiejętności wpłyną na ich codzienne życie. Grywalizacja doskonale odpowiada na tę potrzebę, łącząc elementy zabawy z praktycznym zastosowaniem zdobytej wiedzy. Umożliwia nie tylko naukę nowych rzeczy, ale także rozwijanie kompetencji miękkich, takich jak współpraca, komunikacja czy zarządzanie czasem. Co więcej, poprzez wprowadzenie fabularnego kontekstu, uczestnicy mogą z łatwością zanurzyć się w procesie nauki, co znacznie zwiększa efektywność działań edukacyjnych.
Narzędzia technologiczne w grywalizacji
Technologia jest nieodłącznym elementem współczesnej grywalizacji. Pozwala na tworzenie dynamicznych scenariuszy, personalizowanie doświadczeń uczestników oraz łączenie różnych mediów i form komunikacji. W mojej praktyce warsztatowej korzystam z wielu narzędzi, które pomagają w realizacji projektów edukacyjnych. Oto najważniejsze z nich:
- Aplikacje mobilne: Narzędzia takie jak Actionbound czy ActionTrack umożliwiają projektowanie i realizację gier miejskich w czasie rzeczywistym. Dzięki nim uczestnicy mogą wykonywać zadania, rozwiązywać zagadki, a także śledzić swoje postępy na mapie.
- Technologie rozszerzonej rzeczywistości (AR): Aplikacje AR, takie jak Merge Cube, dodają do świata rzeczywistego wirtualne elementy, które wzbogacają doświadczenie uczestników. Mogą to być trójwymiarowe modele, animacje czy interaktywne wskazówki.
- Platformy do quizów i testów: Kahoot!, Quizizz czy Mentimeter pozwalają na tworzenie interaktywnych quizów, które mogą być wykorzystywane jako część scenariusza gry lub jako narzędzie ewaluacyjne.
- Multimedialne formy komunikacji: Programy takie jak Canva, Adobe Spark czy Powtoon umożliwiają tworzenie wizualnych materiałów, które wzbogacają narrację gry.
- Integracja z mediami społecznościowymi: Platformy takie jak Instagram czy TikTok mogą być wykorzystane do angażowania uczestników poprzez wyzwania fotograficzne lub krótkie filmy.
Zastosowanie tych narzędzi sprawia, że uczestnicy nie tylko uczą się nowych technologii, ale również rozwijają umiejętności związane z ich praktycznym zastosowaniem.
Gry miejskie – moje doświadczenia i osiągnięcia
Jednym z moich największych sukcesów zawodowych jest organizacja warsztatów projektowania gier miejskich dla dorosłych. Uważam tę formę grywalizacji za wyjątkowo efektywną, ponieważ angażuje uczestników na wielu poziomach – emocjonalnym, intelektualnym i społecznym. Gry miejskie łączą naukę z ruchem, zabawą i odkrywaniem nowych miejsc, co czyni je idealnym narzędziem edukacyjnym.
Kluczowe aspekty edukacyjne gier miejskich:
- Rozwój technologiczny: Uczestnicy warsztatów uczą się obsługi aplikacji mobilnych, urządzeń GPS, skanerów kodów QR i innych nowoczesnych narzędzi.
- Komunikacja interpersonalna: Gry miejskie wymagają współpracy w grupie, co sprzyja rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych i budowaniu relacji.
- Historia i kultura: Poprzez eksplorację przestrzeni miejskich uczestnicy zdobywają wiedzę o lokalnym dziedzictwie historycznym i kulturowym.
- Psychologia i strategia: Rywalizacja oraz współpraca rozwijają umiejętności podejmowania decyzji, planowania i zarządzania zasobami.
- Rozwijanie zainteresowań i kreatywności: Warsztaty projektowania gier miejskich pozwalają uczestnikom na odkrywanie swoich pasji i rozwijanie twórczego myślenia. Scenariusze gier często opierają się na zainteresowaniach uczestników, co sprawia, że są bardziej angażujące i inspirujące.
W trakcie realizacji warsztatów wprowadzałem różnorodne zadania, takie jak:
- Rozwiązywanie zagadek logicznych.
- Tworzenie kreatywnych materiałów, np. krótkich filmów lub zdjęć.
- Odczytywanie ukrytych wskazówek
- Odtwarzanie scenek historycznych na podstawie lokalnych legend.
Efekty tych działań były imponujące. Uczestnicy nie tylko zdobywali nową wiedzę, ale także rozwijali swoje pasje, takie jak pisanie, fotografia czy storytelling. Wielu z nich zgłaszało, że warsztaty pomogły im odkryć nowe zainteresowania, co często przekładało się na ich życie zawodowe i prywatne.
Refleksje i wnioski
Grywalizacja w edukacji dorosłych to nie tylko narzędzie nauki, ale także sposób na rozwijanie własnych zainteresowań i kreatywności. W trakcie mojej pracy miałem okazję obserwować, jak uczestnicy warsztatów przełamują swoje bariery, odkrywają nowe możliwości i czerpią satysfakcję z osiąganych celów. Gry miejskie szczególnie wyróżniają się pod tym względem – stanowią doskonałe połączenie edukacji, zabawy i rozwoju osobistego.
Zebrane doświadczenia pokazują, że kluczem do sukcesu jest stworzenie angażującego scenariusza, który odpowiada na potrzeby i zainteresowania uczestników. Przez ostatnie lata miałem przyjemność realizować wiele takich projektów, które nie tylko wzbogaciły uczestników, ale także mnie jako edukatora.
Karol Baranowski – Aktywnie działa w Stowarzyszeniu LABiB. Współorganizator Odjazdowego Bibliotekarza w Krakowie. W 2016 roku przez ponad miesiąc przebywał w Etiopii, gdzie w ramach międzynarodowej pomocy rozwojowej szkolił etiopskich nauczycieli, dyrektorów oraz rodziców z podstaw zarządzania, organizacji i prowadzenia bibliotek szkolnych. Bibliotekarz Roku 2019. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W swojej pracy Karol stawia na kreatywność, nowatorskie podejście do czytelnika i nowoczesne technologie, które w połączeniu z doświadczeniem owocują nieszablonowymi rozwiązaniami edukacyjnymi. Prowadzi zajęcia dla seniorów, lekcje biblioteczne oraz warsztaty dla dzieci i młodzieży, organizuje gry miejskie i gry biblioteczne. Ambasador EPALE.
Interesujesz się edukacją osób dorosłych w bibliotekach? Szukasz inspiracji, sprawdzonych metod prowadzenia szkoleń i niestandardowych form? Tutaj zebraliśmy dla Ciebie wszystkie artykuły na ten temat dostępne na polskim EPALE! |
|---|
Zobacz także:
Grywalizacja i ludyzm - jak je wykorzystać w edukacji dorosłych. Część I
Grywalizacja i ludyzm - jak je wykorzystać w edukacji dorosłych. Część II
Grywalizacja i ludyzm – jak je wykorzystać w edukacji dorosłych. Część III
Grywalizacja i ludyzm – jak je wykorzystać w edukacji dorosłych. Część IV
Komentarz
Jako projektantka gier i…
Jako projektantka gier i grywalizacji stanę do polemiki :) a właściwie uwagi publicystycznej :)
Mam poczucie, że często pisząc o grywalizacji, próbujemu udowodnić, że słońce świeci, a trwa jest zielona. Nawet w Twoich poprzednich artykułach piszesz o tym, że jest to wykorzystanie metodyki nauki przez zabawę i doświadczenie. Czy trzeba czegoś więcej? Czy grywalizacja naprawdę rozwija kompetencje miękkie? Wg mnie - to zależy. Czy rozwija kreatywność? Czasem tak, a czasem nie.
Grywalizacja bywa, wg mnie nadużywana, co "spala" ją jako metodę. Czasami służy do behawioralnego treningu pożądanych zachowań i wtedy rzadko rozwija te wszystkie cechy, o których piszesz.
Napisałeś, że "Z mojego doświadczenia wynika, że dorosłych uczestników często charakteryzuje pragmatyzm – chcą wiedzieć, jak zdobywana wiedza lub umiejętności wpłyną na ich codzienne życie. Grywalizacja doskonale odpowiada na tę potrzebę, łącząc elementy zabawy z praktycznym zastosowaniem zdobytej wiedzy. "
... i znowu - to zależy. Jeśli w grze miejskiej pokazujesz ludziom nieznane zakątki ich miasta lub tradycje - zgoda. Jednak gra miejska, zazwyczaj, jest specyficzną, głęboką metodą, a nie prostą grywalizacją. Poniżej w swoim artykule wspominasz Mentimenter i Kahoot jako przykłady grywalizacji. Jak udział w takim quizie wpływa na moje codzienne życie? Czym, jakościowo, różni się od "tradycyjnych" quizów?
ps. Myślę, że grywalizacja to metoda, podejście a nie narzędzie ;)
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
Zupełnie się nie zgadzam, że…
Zupełnie się nie zgadzam, że technologia jest niezbędna. Istotą grywalizacji jest celowość działania. To świadome wykorzystanie określonych mechanizmów psychologicznych, aby zwiększyć prawdopodobieństwo określonego zachowania uczestników. Zachowania mogą być proste lub bardziej złożone. Jednak zawsze powinny stanowić element drogi do realizacji celu edukacyjnego (w naszym przypadku grywalizacji w edukacji).