ok. 5 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!

Tym razem zacznę od końca: kolejna edycja konferencji Experiential Educators Europe odbędzie się w Polsce, około majówki 2023. Mimo kontrowersyjnego terminu, NAPRAWDĘ warto już teraz zarezerwować sobie czas w kalendarzu. To jedno z bardziej niezwykłych spotkań trenerów europejskich nurtu nauki przez doświadczenie.

Fenomen społeczności i konferencji Experiential Educators Europe (EEE)

EEE jest wyjątkowym wydarzeniem na mapie konferencji europejskich. Zdecydowanie uważam, że są to spotkania jedyne w swoim rodzaju. Gromadzą zarówno początkujących, jak i bardzo doświadczonych trenerów, a na liście uczestników nierzadko można zobaczyć europejskie „sławy” naszego środowiska. Uczestnicy reprezentują różnorodne branże i organizacje. Dużą grupę stanowią trenerzy biznesowi i edukacyjni, szukający inspiracji oraz wymiany doświadczeń. Kolejną, widoczną grupą są freelancerzy pracujący najczęściej międzysektorowo; pomiędzy biznesem, edukacją a administracją publiczną. Reprezentowane jest środowisko organizacji pozarządowych, coachów, nauczycieli akademickich oraz trenerów i psychologów pracujący w nurcie adventure therapy. Na tegoroczną edycję przyjechała duża grupa pielęgniarek psychiatrycznych pracujących z pacjentami metodami outdoor education. 

Konferencji przyświeca kilka założeń: 

• ma być w cenie przystępnej dla każdego – chodzi o mieszanie się środowiska i dostępność wydarzenia dla początkujących praktyków, studentów stażystów. Stąd wydarzenie odbywa się najczęściej w plenerowych ośrodkach wypoczynkowych, schroniskach, ośrodkach prowadzonych przez organizacje pozarządowe. Stwarza to niezwykły klimat, który ułatwia nawiązywanie relacji i wymianę doświadczeń. Zazwyczaj nie ma białych obrusów, krawatów i stoisk sponsorskich – są ogniska, kajaki, odpoczywanie w hamakach.

• organizowana jest w strukturze unconference – nie ma z góry ustalonego programu, gości specjalnych. Program wypełniają uczestnicy, dzieląc się nowinkami, prototypami, koncepcjami inspirującymi środowiska trenerskie w całej Europie. Mnogość warsztatów sprawia, że można zapoznać się z zagadnieniami z najróżniejszych dziedzin w krótkim czasie.

• wszyscy uczestnicy zrzucają się na fundusz stypendialny, dzięki któremu w konferencji mogą uczestniczyć osoby w trudnej sytuacji życiowej za 20% ceny.

• bardzo ważny jest aspekt budowania społeczności i dobrej atmosfery – stąd wydarzeniu często towarzyszą nieoczywiste warsztaty, koncerty, zabawy przy ognisku. W tym roku wzięliśmy udział w warsztacie... tańca w chodakach, ponieważ gospodarzami byli trenerzy z Niderladów. Wszystko dzieje się bez zadęcia i bardzo naturalnie. Stąd, rezultatem tej konferencji często są szczere, autentyczne przyjaźnie z innymi trenerami otwierające wiele możliwości współpracy zawodowej.

Co aktualnie pasjonuje europejskich trenerów experiential education?

Tematy proponowanych warsztatów zazwyczaj odzwierciedlają aktualne trendy i zainteresowania trenerów. Często można podzielić je na klika grup: warsztaty o konkretnych metodach/narzędziach, o nowych teoriach, dające konkretne przeżycia i doświadczenia, prototypowanie, dyskusje oraz zupełnie zaskakujące tematy, nazywane przeze mnie „niestandardowymi”.

W grupie warsztatów narzędziowych przeważały w tym roku warsztaty z prostymi narzędziami. Do łask wróciły patyki, liny, klocki, karty. Wielu trenerów podkreślało, że po pandemii, uczestnicy odkrywają od nowa przyjemność z aktywności konstrukcyjnych, plenerowych.

Pośród warsztatów dających konkretne doświadczenia, przeżycia znalazły się różne formy związane z uważnością, pracą z ciałem, pracą na styku coachingu/terapii. Wspomniana grupa osób związanych z pracą z pacjentem psychiatrycznym zaproponowała szereg warsztatów ze stosowanych przez nich metod w tym warsztaty ze slackline, pałkami akrobatycznymi, czy pracą z ciałem. 

Tematyka warsztatów o nowych nurtach i teoriach została zdominowana przez pracę w podejściu systemowym do nowych koncepcji zarządzania, przywództwa oraz nowym podejściom do zagadnienia informacji zwrotnej.  

Wielu trenerów zaproponowało warsztaty związane pośrednio lub bezpośrednio z aktualnymi kryzysami. Odbyła się niezwykle emocjonująca dyskusja o wojnie na Ukrainie oraz szereg warsztatów o emocjonalnym bezpieczeństwie uczestników, przeciwdziałaniu wypaleniu, odnajdywania się w przebodźcowanym świecie, pracy ze stresem.

W programie znalazły się również warsztaty niestandardowe, o tematyce, pozornie, zupełnie niezwiązanej z pracą trenerską. Były więc warsztaty grania na ukulele, prowadzenia motoru czy sposoby na „nawigowanie” dużych grup ludzi w terenie. Ja tę kategorię warsztatów cenię bardzo wysoko – wyzwala ona niezwykłe pokłady kreatywności. Uczestniczenie w warsztatach muzycznych, do których zaaplikowano podejście experiential education pokazuje, jak uniwersalna jest to metoda pracy z dorosłymi. 

Tematykę części warsztatów można poznać na stronie wydarzenia >>>

Plemienność i wspólnota

Ogólna atmosfera współdecydowania o programie, brania odpowiedzialności i wpływania na charakter wydarzenia udziela się uczestnikom. Jakoś mniej na tych konferencjach spóźniania się, bałaganu, „tumiwisizmu”. Uczestnicy dbają o siebie, przestrzeń i wspólnie spędzany czas. Widać ludzi wspierających się, zajętych rozmową. W czasie niezorganizowanym odbywa się wiele formalnych i nieformalnych konsultacji, superwizji, wspólnego planowania, a czasem tańczenia czy masowania. :)

EEE jest grupą niesformalizowaną. Od ponad 20 lat organizującą konferencje, bez wsparcia struktury, bez grantów i środków zewnętrznych. Co roku, znajduje się grupa ludzi, która z chęci dzielenia się i współuczestnictwa, podejmuje się wolontariacko organizować konferencje, na które przyjeżdża od 30 do 120 osób! Co kilka lat, poza główną konferencją, odbywa się jakieś wydarzenie specjalne – najczęściej jest to wyprawa w mało dostępne miejsce połączona z wolontariatem lub promocją podejścia experiential education. Zorganizowano już edycje specjalną na Alasce, na Tajwanie (polecam moją relację z tego wydarzenia >>>), na żaglowcu. Kolejna to wyprawa do Pakistanu, planowana na październik 2023. 

Konferencja Experiential Educator Europe kończy się emocjonującym procesem wyboru gospodarza kolejnej. Tego wyzwania podjęła się grupa kilku osób z Polski. Znika więc dla nas bariera kosztów podróży.

Majówka? Chyba żartujesz!

Taka była moja reakcja, gdy ktoś pierwszy raz zaprosił mnie na to wydarzenie. Przecież to święty termin żagli na Mazurach, grillowania i czasu z rodziną – a wcześniej i później – szczyt mojego trenerskiego sezonu. Te argumenty słyszę zazwyczaj ja, gdy proponuję komuś udział. Jednak trener, który mnie zapraszał, spojrzał mi w oczy i powiedział: dla większości z nas to jest szczyt sezonu. I to jest najlepszy powód, żeby się na chwilę zatrzymać, złapać oddech, inspiracje, dostać wsparcie od innych i przemyśleć, co jest dla Ciebie ważne w tej pracy. Ten trener jest dzisiaj moim serdecznym przyjacielem. Zrealizowaliśmy razem kilkanaście wspólnych projektów zawodowych. Razem z trenerami z EEE miałam okazję podróżować, pracować w całej Europie i Azji. Przywiozłam z tych spotkań dziesiątki gier, inspiracji, nowych teorii. Naprawdę warto. 

Agnieszka Leśny – pedagożka i kulturoznawczyni, naukowo związana z Wydziałem Pedagogicznym UW. Pracuje w trybie projektowym w różnych obszarach edukacji i biznesu. Zajmuje się m.in. budowaniem zaangażowania, efektywną komunikacją, zarządzaniem talentami. Wykorzystuje metodykę experiential education ze szczególnym uwzględnieniem outdoor/adventure education (pedagogika przygody) oraz gier i grywalizacji. Prezeska Fundacji Pracownia Nauki i Przygody. Ambasadorka EPALE.

Zobacz także:

Wykorzystanie gry kompetencyjnej w rekrutacji na stanowisko koordynatora zespołu – studium przypadku

Badanie kompetencji on-line

Crisis, conflict and trauma during training (part #1)

How to deal with trauma during a training? (part #2)