Wielokrotnie w swojej praktyce edukacyjnej, animacyjnej i badawczej zadaję sobie pytanie o to „do czego można używać kultury”, bo że warto posługiwać się nią również w innych celach niż tylko związanych z zaspokojeniem indywidualnych potrzeb związanych z rozwojem, kontaktem z pięknem czy obcowaniem ze Sztuką, to szczęśliwie staje się jasne dla coraz większej grupy osób. Zaraz za tym pytaniem pojawia się kolejne o pewną etykę, umiar, refleksyjność w ramach każdej pracy, w tym „pracy w kulturze i edukacji”. Podobne zadanie postawiły przed sobą autorki publikacji zatytułowanej „W stronę uważności w kulturze”.

Joanna Kubicka, Karolina Pluta oraz Agata Pietrzyk-Sławińska pytają, dlaczego potrzebujemy uważności w kulturze? Czym jest działanie refleksyjne? W jaki sposób praktykować z umiarem i odpowiedzialnością za siebie i innych? Jak od uważności przejść do troski? Jak zadbać o nasze otoczenie? Te pytania stawiają sobie dziś, „w czasach trudnych i przełomowych, gdy formy uczestnictwa w kulturze domagają się namysłu i zmiany, a instytucje kultury stają się miejscem ważnym dla społeczności i ich potrzeb – nie tylko tych związanych z życiem kulturalnym”.