Moja biografia

Nazywam się Dominik Rudzki. Mieszkam w Warszawie. W Muzeum Warszawy pracuję od 2017 roku, a przez ostatni rok byłem bibliotekarzem w bibliotece muzealnej, gdzie rozpocząłem swoją przygodę z nieformalną edukacją dorosłych. Studiuję historię na Uniwersytecie Warszawskim. Moją pasją jest sędziowanie w zawodach paraolimpijskich.

Moja historia

Bardzo późno dowiedziałem się, że jestem w spektrum autyzmu. Wyjaśniło to wiele rzeczy, których w pełni nie rozumiałem. Diagnoza była wielką ulgą.

Jestem osobą aktywną społecznie i angażuję się w działalność różnych fundacji i stowarzyszeń. Jest to dla mnie ważne, ponieważ wiele osób nie docenia tego, co osoby neuroatypowe mogą wnieść do swojej codziennej pracy, do realizacji projektów, zwłaszcza artystycznych i edukacyjnych. Mają inną wrażliwość i inne spojrzenie na pewne kwestie, są zorganizowani i przyziemni. Są bardzo pragmatyczni.

Od roku pracuję w Bibliotece Muzeum Warszawy, która zajmuje się edukacją osób dorosłych zagrożonych wykluczeniem. Pomyślałem więc, że tutaj mógłbym zacząć pracować nad stworzeniem bezpiecznego i otwartego miejsca do słuchania dla osób neuroróżnorodnych, gdzie byłaby przestrzeń na ekspresję i inne formy wrażliwości. Taki proces trwa długo, ale od czegoś trzeba zacząć.

Wspiera nas też samo Muzeum Warszawy, które wprowadziło już pewne rozwiązania. Raz w tygodniu ściszamy dźwięk i światła, a po południu, gdy nie ma już zajęć z dziećmi i młodzieżą, organizujemy „ciche godziny”.

Od początku 2024 roku pracujemy nad szerokim zakresem usług dla osób ze spektrum autyzmu. W kwietniu 2024 r. współorganizowałem Światowy Dzień Świadomości Autyzmu w naszej instytucji. Spróbowałem swoich sił jako przewodnik i od tego czasu raz w miesiącu w wolne weekendy organizujemy oprowadzania po wystawach stałych i czasowych. Są one skierowane do osób neuroatypowych.

Na początku myślałem, że może brakuje mi psychologicznego przygotowania do bycia rzecznikiem. Ale potem zdałem sobie sprawę, że można uczyć się poprzez doświadczenie. A kto ma większe doświadczenie w edukacji osób z neuroróżnorodnością niż osoba z neuroróżnorodnością?