ok. 8 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!

Czy wydaje Ci się, że to nie dla Ciebie? Czy uważasz, że to zadanie tylko dla dużych organizacji? Może uważasz, że to przereklamowana idea? Jeśli zadajesz sobie te pytania, przeczytaj, zanim odrzucisz tego typu pomysł.

Idea sieciowania faktycznie nie jest nowa. Problem polega na faktycznym wdrażaniu tej idei w życie. Każda organizacja oraz każdy menadżer projektów, szczególnie rozpoczynający działania międzynarodowe nie uniknie trudnych wyzwań i rozwiązywania problemów na ścieżce integrowania działań grupy organizacji czy podmiotów w ramach jednej inicjatywy, jaką jest powołanie sieci. Zapraszam do zapoznania się z czterema najważniejszymi wyzwaniami.

^{Photo by Antonio Janeski on Unsplash}

Po pierwsze – szukamy partnerów

Jest to zasadnicza kwestia w procesie sieciowania, ponieważ określa nam jednocześnie zakres tematyczny sieci, jaką chcemy powołać. W zakresie poszukiwania partnera należy podjąć identyczne działania, jak w przypadku szukania partnerów do realizacji projektu międzynarodowego. To oznacza, że musimy skonkretyzować swój pomysł na sieć. Należy określić: dla kogo będzie sieć?; jak organizacja/ podmiot może zostać jej członkiem?; jakimi tematami zajmie się sieć?; jak dużą sieć chcemy zbudować?; ile czasu potrzebujemy, aby wdrożyć pomysł?; czy mamy lub jak zbudujemy strategię rozwoju sieci?.

W tym miejscu warto podkreślić, że tematyka, jaką nowa sieć ma się zająć jest najistotniejszą rzeczą, ponieważ zdefiniuje nam zakres poszukiwań partnerów oraz określi wstępne możliwości działania i możliwych do zastosowania narzędzi. Warto zawsze skupić się na zagadnieniach, które interesują naszą organizację i w których czujemy się ekspertami – liczebność podmiotów w Europie i UE sprawia, że na pewno znajdziemy partnerów z podobnymi zainteresowaniami.

Po drugie – prawo

Zapewne w tym momencie wielu z Was już westchnęło na samą myśl, zastanawiając się: jak sobie z tym poradzę? Mam dobrą informację – nie musicie od razu powoływać podmiotu o uregulowanym statusie formalno-prawnym, chyba że tego chcecie lub potrzebujecie – być może działań, o których myślicie nie da się inaczej zrealizować. Natomiast jeśli nie musicie być oficjalnie zarejestrowanym w rejestrach państwowych podmiotem, możecie założyć sieć nieformalną. Jednak „nieformalna” nie oznacza bez formalności. Działanie sieci musi być oparte o regulamin lub statut, który będzie określał podstawowe elementy: nazwę sieci, miejsce jej działania, rodzaj podmiotów, które połączy, misję i cele oraz zakres podejmowanych działań, a także strukturę (m.in.: kto zarządza siecią?, kto ją reprezentuje i w jakim zakresie?; jak podejmuje się decyzje?; jakie mamy organy?). Określenie tych elementów przyniesie Wam korzyść na przyszłość: sieć będzie mogła sprawnie działać, a jej sformalizowanie w przyszłości będzie łatwiejsze – część pracy już za Wami.

Na pewno będą osoby, które jednak podejmą się od razu nadania formy prawnej swojej sieci. Niestety temat jest skomplikowany. W UE nie funkcjonuje wspólnotowe rozwiązanie dla podejmowania takich inicjatyw. Dlatego należy zawsze dokonać czynności opartej na prawie wybranego kraju członkowskiego, jeżeli w tym kraju jest to możliwe. Generalnie w krajach członkowskich UE wykorzystuje się do tego dwa modele prawne: stowarzyszenia i fundacje, lecz w każdym kraju obowiązują specyficzne rozwiązania. Organizacje/ podmioty partnerskie, które będą razem z Wami tę sieć tworzyć, mogą pomóc Wam w tych analizach. Na początek zawsze warto sprawdzić regulacje właśnie w krajach partnerów. W tym miejscu warto wspomnieć, że jedynym krajem, który posiada specjalne rozwiązanie dla sieci europejskich jest Belgia; jednak wiąże się to z poważnymi wyzwaniami prawnymi, językowymi oraz kosztami. Krajem sprzyjającym podmiotom międzynarodowym jest również Szwajcaria – jednak nie jest ona członkiem UE.

Po trzecie – koszty funkcjonowania i utrzymania działalności sieci

W tym miejscu należy podjąć decyzję – czy i ewentualnie kiedy wprowadzić opłaty członkowskie dla organizacji, które będą tworzyć sieć. Możecie także zastosować model rotacyjnego przewodnictwa (jeśli ten model zarzadzania będzie dla Was odpowiedni), gdzie w określonym odcinku czasu dana organizacja będzie ponosić koszty lub zdecydować o wybraniu jednej organizacji, która stanie się koordynatorem sieci. Z przeprowadzonych analiz wynika, że roczny koszt zarejestrowania, utrzymania biura sieci europejskiej i rozliczania oraz sprawozdawania jej działalności, może sięgać - zależnie od wielkości sieci i kraju w którym działa - od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy euro na rok.

Po czwarte – język

To ogromne wyzwanie. Nie tylko w zakresie zapewnienia w każdej organizacji/ podmiocie, który będzie współpracował w ramach sieci teraz i w przyszłości, osoby sprawnie posługującej się wybranym językiem roboczym. Wyzwanie językowe łączy się także z odpowiedzialnością prawną, jaką biorą na siebie osoby zarządzające i reprezentujące sieć europejską, jeżeli ma ona formalno-prawny charakter. Zasady pozyskiwania środków, księgowość, sprawozdawczość musi być w pełni rozumiana przez osoby, które tę odpowiedzialność w imieniu sieci będą ponosić.

Na koniec kilka korzyści, z którymi łączy się dobrze funkcjonująca sieć europejska (międzynarodowa):

• Zyskujecie niesamowity zasób wiedzy i doświadczenia, jaki zgromadziły organizacje/ podmioty członkowskie sieci.
• Zdobywacie praktyczne umiejętności współpracy międzynarodowej.
• Macie gotową bazę partnerów do podejmowania działań projektowych.
• Macie możliwość ubiegania się o środki jako sieć.
• Możecie reprezentować swoją opinię na dany temat różnego typu interesariuszom lub podmiotom decyzyjnym.
• Zyskujecie większą pewność siebie, siłę przebicia i inspirację do działania.

Jeśli Czytelnik chciałby poznać przykład budowania nowej Sieci Wsparcia Początkujących Realizatorów Projektów Międzynarodowych (FIRST Network)!, zapraszamy na stronę: https://www.first-network.eu/pl/. Serwis powstał dzięki dofinansowaniu programu Erasmus+ (2014-2020) i jest przeznaczony dla początkujących realizatorów projektów międzynarodowych. Naszym celem jest zebranie, pod jednym adresem internetowym, istotnych informacji i wskazówek wspierających współpracę międzynarodową organizacji społeczeństwa obywatelskiego działających w obszarze uczenia się przez całe życie.

Powodzenia w sieciowaniu europejskim (międzynarodowym)!

Materiał powstał w ramach projektu strategicznego w ramach partnerstwa następujących krajów: PL, AT, DK, HUN, IT, pt.: „First-time international project realisers support network” , dofinansowanego z programu Erasmus+ Edukacja dorosłych, Akcja 2.

Autorzy: Jerzy Kraus i Rafał Dadak (Fundacja Alternatywnych Inicjatyw Edukacyjnych – lider projektu)

Zobacz także:

Edukacja i Kultura – „wespół w zespół”

Lousada – małe laboratorium sieciowania

Edukacja dorosłych – droga do aktywności i zrównoważonego rozwoju