ok. 7 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!

W rezultacie sytuacji ograniczenia kontaktów ze względu na pandemię wiele firm szkoleniowych stanęło przed faktem odwołania wszystkich zajęć stacjonarnych i przechodzi przez przyspieszony kurs digitalizacji swoich usług. Uczymy się pracować zdalnie, uczyć się zdalnie, żyć zdalnie.

Co zrobić, żeby uchronić przychody, ale jednocześnie nie stracić klientów przez zbyt słabe usługi? Co zrobić, żeby to, co powstało jako proteza szkoleń w sali nie pozostało protezą, tylko rozwinęło i umocniło firmę?

Można powiedzieć, że edukacja stacjonarna nie tyle wyszła ze strefy komfortu, co została wykopana na co najmniej kilka, kilkanaście tygodni w kosmos. Ale przecież to zwykle szkoleniowcy powtarzają swoim klientom, że prawdziwy rozwój wymaga wyjścia ze strefy komfortu. To teraz jest okazja, żeby im to pokazać.

Nie mam wątpliwości, że pandemia to katalizator dla rozwoju edukacji. Jak opadnie dym, to część firm rozwinie się w kierunku wykorzystania technologii i będzie silniejsza, a część niestety ograniczy się tylko do gaszenia pożarów. 

Myśl strategicznie

Kiedyś ktoś powiedział, że z poziomu okopów nie da się budować strategii – kule świszczą, a twój zasięg patrzenia jest ograniczony do najbliższego pola walki. Wygrana bitwa to zarówno umiejętności żołnierzy jak i geniusz (lub przynajmniej profesjonalizm) ich sztabów. Podobnie jest z wykorzystaniem technologii – łatwo zatopić się w fascynację narzędziami, utonąć w tzw. ficzerach, i wtedy trudno będzie złapać szerszą perspektywę. Spektrum rozwiązań wspierających uczenie jest olbrzymie.

Gospodaruj zasobami

Po pierwsze, prawdopodobnie uwolniły się zasoby – czas szefa firmy, czas trenerów. Warto racjonalnie je wykorzystać. Może w obliczu przyspieszonego rozwoju warto racjonalnie podzielić się zadaniami?

Można zacząć od podzielenia zasobów i czasu na działania operacyjne oraz myślenie strategiczne. Być może warto wyznaczyć kogoś w firmie kto zainteresuje się konkretnymi narzędziami i się ich nauczy (a potem innych) i ogarnie temat konkretnych rozwiązań, na przykład webinarów. Być może warto się zastanowić, czy to szef osobiście ma czytać recenzje mikrofonów i opisy kamer, czy może warto delegować zadanie na inną osobę, ewentualnie pozostawiając sobie decyzję.

Sytuacja jest na tyle nietypowa, że ktoś musi wziąć w ręce stery i pokierować innymi. Jeśli tak się nie stanie, prawdopodobnie wiele zasobów się zmarnuje.

Zwiad i rozpoznanie

Z podziwem obserwuję wiele inicjatyw nakierowanych na przyspieszoną edukację firm szkoleniowych, jak robić webinary, jak cyfryzować swoje zajęcia, jak nagrywać szkoleniowe wideo itp. Wielu moich znakomitych kolegów dzieli się wiedzą, jak technicznie i sprawnie realizować wybrane działania cyfrowe. To dobrze, że tak się dzieje.

Warto z tego skorzystać i poznać różnorodne metody. Zamiast siedzieć godzinami nad rozkminą co robią poszczególne narzędzia, można poczytać blogerów lub wziąć udział w ich webinarach.

Technika jest ważna, ale nie wystarczy.

Utrzymaj wartość usługi

Pracując z firmami szkoleniowymi nad digitalizacją uczenia zawsze zaczynam od pytania „Dlaczego kupują właśnie twoje usługi?”. Wbrew pozorom nie zawsze łatwo o odpowiedź.

Znając wartości, które są w twojej usłudze kluczowe dla klienta można świadomie dobierać narzędzia cyfrowe (w dzisiejszej sytuacji przede wszystkim niewymagające bezpośredniego kontaktu). Można to robić w sposób, który wzmacnia te wartości.

Poznaj możliwości i wykorzystaj nowy potencjał

Pierwsza myśl to zapewne szukanie prostego zastąpienia realizacji zajęć w sali szkoleniowej poprzez zdalne środki przekazu (telekonferencje, webinary itp.). To wydaje się najbardziej naturalna forma – odwołali zajęcia, więc dostarczmy je inaczej.

To zrozumiałe, choć mocno ograniczające.

Cyfrowe procesy rozwojowe to ocean możliwości i wiele z nich nie wymaga jakichś szczególnych umiejętności informatycznych. Kluczowy jest też sens metodyczny.

Warto sobie zdać sprawę, że edukacja cyfrowa pozwala na znacznie więcej niż przeniesienie klasycznych czynności trenerskich na łącza internetowe. Na Learning Battle Cards udało nam się zebrać 108 takich metod, więc trochę tego jest.

Gdy tylko człowiek przestaje myśleć kategoriami szkoleń stacjonarnych, to zauważa możliwości, które w świecie działań nie istnieją lub są trudne. Przede wszystkim trzeba przestać myśleć liniowo.

1. Nieliniowy dostęp do treści. W odróżnieniu od zajęć w sali szkoleniowej możesz dać ludziom zadania i kawałki wiedzy do realizacji we własnym tempie (a nie pod presja grupy). To, że wszyscy robią to samo zadanie w sali szkoleniowej, to zwykle ograniczenie formy zajęć, a nie zamysł metodyczny.

2. Krótkie spotkania zamiast długich zajęć. Przyjście trenera na salę szkoleniową, żeby przeprowadzić 25-minutowe zajęcia jest ekonomicznie bez sensu, a w przypadku webinarów to żadna różnica.

3. Elastyczny proces. Zajęcia stacjonarne często realizowane są w formule dni szkoleniowych. W świecie cyfrowym możesz projektować procesy trwające kilka dni lub tygodni i zawierające różnorakie działania – np. webinar otwierający dla kilkudziesięciu osób, potem zadania indywidualne lub grupowe, w międzyczasie możliwość kontaktu online z trenerem, potem webinaria tematyczne (dla zainteresowanych) itp.

4. Indywidualizacja uczenia. Nigdzie nie jest powiedziane, że każdy potrzebuje tyle samo czasu trenera – w świecie online zaopiekowanie się konkretną osobą nie odbywa się kosztem innych uczestników procesu.

5. Zachowanie efektów. Jeśli zachowasz efekty – czyli na przykład wypowiedzi uczestników, pytania, które ci zadawali, czy zgłaszane przez nich problemy, przypadki – to możesz zbudować świetny, unikalny dla twojej firmy zasób dla aktualnej grupy i przyszłych. Czasami takie proste narzędzie jak FAQ (często zadawane pytania) z dobrą wyszukiwarką może być świetnym narzędziem nie tylko w procesie uczenia się, ale i wdrażania umiejętności w praktykę.

Keep calm i zadbaj o przyszłość

Sytuacji pandemicznej raczej nie zmienimy, ale to się prędzej czy później skończy. Większość przetrwa. Pytanie, które organizacje szkoleniowe tylko się obronią, a które wyjdą z tego mocniejsze. Bo przecież może być tak, że jeśli klienci przyzwyczają się do pracy zdalnej, to może i do zdalnej nauki.

Sławomir Łais – edukator, projektant aplikacji uczących, autor publikacji, bloger praktykatrenera.pl, prelegent wielu konferencji. Prezes OSI CompuTrain, współtwórca metody i narzędzi Learning Battle Cards. Trener, konsultant w stosowaniu nowoczesnych technologii w uczeniu. Ambasador EPALE.

Zobacz także:

OD-ANALOGUJ myślenie dla edukacji cyfrowej (ebook)

Kilka sposobów na udaną prezentację

Trzy pułapki myślenia na drodze do Digital Learning

O-Gry mają warstwy

Lustro rozwojowe – metoda na świadomy rozwój

Trzy przykłady wyjścia poza schemat w e-learningu

Podstawa dobrego produktu cyfrowego – jak nie zepsuć własnych treści

Buduj zaangażowanie - narzędzie Personas

Angażowanie w uczeniu – nadawanie znaczeń i wdrożenie

Samodzielnie, ale nie samotnie - zrób LearnTank

Mądrość tłumu - wnioski z prawdziwej historii

Trzy inspiracje od mistrzów angażowania