U radu se problematizira fenomen odgoja odraslih u kontekstu socijalizacije. U tu svrhu se operacionalno definiraju pojmovi učenje, obrazovanje, odgoj i iskustveno učenje. Prikazuju se različiti oblici učenja i objašnjava zbog čega nisu svi oblici učenja jednako uspješni za učenje kognitivne, odnosno čuvstvene i motivativne sastavnice sadržaja učenja. Navode se razlozi zbog kojih škola više obrazuje nego što odgaja te zašto odrasli afektivne sadržaje uče teže nego djeca i mladi. Objašnjava se zbog čega odrasli, usprkos tome, u situacijama ovisnosti uče nove vrijednosti, stavove i navike te mijenjaju postojeće jednako efikasno kao i mladi. Zaključuje se da je odrasle teško (pre)odgajati ali da oni vrijednosti, stavove i navike uče efikasno izvanodgojnom socijalizacijom. Učinci izvanodgojne situacije mogu poništiti rezultate ranijega odgoja.