Szkolenia nie budzą już takiego zainteresowania jak na przykład w latach dziewięćdziesiątych, niektórzy wręcz uważają, że stały się przereklamowane. Coraz częściej szefowie myślą, że szkoda czasu na szkolenie, gdzie treści jest albo zbyt ogólna, albo okazuje się nie do wykorzystania w danej branży. Dlatego, zamiast wysyłać pracowników na szkolenia zaczęto organizować szkolenia zamknięte – takie, gdzie program był ściśle dopasowany do potrzeb i oczekiwań firmy. I o ile szkolenia bardziej przypominają relację nauczyciel-uczeń, tak pojawia się nieco inna forma rozwoju – coaching, czyli proces nauki, pomagający rozwijać umiejętności i osiągać lepsze wyniki w pracy poprzez trafną diagnozę problemu, właściwą obserwację, rzetelne i obiektywne informacje zwrotne, oparte na dobrej relacji pomiędzy coachem i szkolonym pracownikiem. Nauczanie jest przekazywaniem wiedzy przez nauczyciela uczniowi; nauczyciel wie coś, czego nie wie uczeń; to nauczyciel jest ekspertem. Odwrotnie dzieje się w przypadku coachingu. Coachowany jest ekspertem i to on zna odpowiedzi, a nie coach. Więc jak tu się uczyć? Żeby to zrozumieć, należy wyjaśnić istotę coachingu.

Coaching jest sztuką osiągania rezultatów za pomocą rozmowy. Coach i coachowany nawzajem się uczą, ponieważ obaj zyskują w czasie rozmowy. To szczególny sposób rozmawiania, który daje bardzo konkretne efekty. Dzięki niemu ludzie odnajdują siłę, żeby wyznaczać sobie cele, o których do tej pory nawet nie mieli odwagi marzyć. Ludzie zdobywają się na działania, które do tej pory były poza ich zasięgiem. Coaching to metoda osobistego i zawodowego doskonalenia, która opiera się na założeniu, że wszystko, czego potrzebujemy do osiągania życiowych celów, już mamy. Trzeba tylko nauczyć się jak te zasoby wykorzystywać. Coaching to metoda pracy, która pozwala rozpoznać własny potencjał  i skorzystać z niego. Rolą coacha nie jest dawanie rad, a zadawanie klientowi przenikliwych pytań, które wprowadzą go w obszary, których wcześniej nigdy nie brał pod uwagę w swoich rozważaniach. Coaching jest procesem, który trwa i umiejscowiony jest w czasie- jest inwestycją w stały i dalekosiężny rozwój. Każdy efekt uzyskany dziś jest wzmacniany w taki sposób, by powodować efektywność również w przyszłości.

Coachowanym powinno się pomagać w dokonywaniu zmian w taki sposób, w jaki tego oczekują. Wynika z tego, że coachowani przede wszystkim muszą znać i dobrze rozumieć swoje potrzeby rozwojowe. Co więcej, coachować można tylko osoby, które tego chcą. Coaching jest procesem doskonalenia kompetencji w obszarze, który chce rozwijać klient (coachowany). Stąd wniosek, że coaching jest dla osób bardziej świadomych, ale przede wszystkim dla chcących się rozwijać. Wynika z tego, że nie można pracować z klientem, który nie chce zmiany. Ważne jest również, by coach uświadomił klientowi, że to on sam jest odpowiedzialny za podjęcie działań związanych ze zmianami, które w swoim życiu chce wprowadzić. Do coachingu nie można nikogo zmusić. Decyzja o coachingu wymaga dużej samoświadomości. Coaching jest  uzupełnieniem klasycznych szkoleń i treningów. Zwłaszcza w sytuacjach, kiedy pracownicy różnią się między sobą w sposób znaczący poziomem kwalifikacji lub kiedy pracownik napotyka w pracy problemy, u podłoża których mogą leżeć jego osobiste bariery.

Coaching to dziedzina, w której najważniejszy jest rozwój i zmiana, a nie stagnacja. Idea coachingu polega na dojrzewaniu i umiejętności przystosowania się do zmiennych warunków. Co prawda rynek usług coachingowych w Polsce jest wciąż w tzw. fazie młodzieńczej. Czasem zdarza się, że niektóre procesy coachingowe są realizowane dlatego, że jest na nie budżet lub po prostu temat jest modny, jednak bez samoświadomości coachowanego takie podejście jest zupełnie bez sensu. To strata czasu i pieniędzy. Na szczęście klienci coraz częściej potrafią określić swoje potrzeby rozwojowe i wiedzą jak wykorzystać coaching do wsparcia w realizacji swoich celów zawodowych. Z tego wynika, że dla wielu coaching zaczyna być koniecznym elementem na ścieżce rozwoju.