Aktualności
W roku szkolnym 2018/2019 uczniowie Niepublicznego Technikum ZDZ w Kazimierzy Wielkiej, kształcący się w zawodach technik żywienia i usług gastronomicznych i technik budownictwa wzięli udział w realizacji projektu Erasmus+ zatytułowanego „Usted ha elegido el camino correcto. Staż w Hiszpanii kluczem do rozwoju zawodowego”.
Drugim w kolejności „produktem” projektu „Daily innovators and daily educators in the libraries” (Erasmus+/Partnerstwa strategiczne/Edukacja dorosłych), a zarazem jego osią koncepcyjną i przygotowaniem do myślenia strategicznego o bibliotece jako o miejscu edukacji osób dorosłych jest model biblioteki MIC, czy też po polsku WIK – wielokulturowej, innowacyjnej i kreatywnej.
Sala szkoleniowa nie jest jedynym miejscem, w którym ludzie się uczą. W społecznościach lokalnych jest to najczęściej wspólna przestrzeń i wspólnie podejmowane inicjatywy. O tym jak wygląda praca animacyjna w społeczności lokalnej opowie Monika Hausman-Pniewska w trakcie Webinarium EPALE: Kiedy czuję, że się edukuję? O animowaniu społeczności lokalnych.
Podczas webinarium dowiesz się m.in. jakie narzędzia wspierają proces edukacji w animowanych społecznościach i po czym poznać, że ludzie uczą się w działaniu.
Aktualności
O czym jest nasz projekt?
Krótko mówiąc - o „Daily innovators and daily educators in the libraries”, a zatem o użytkownikach bibliotek, którzy przychodząc codziennie do biblioteki mają sposobność zetknąć się z czymś zupełnie nieznanym oraz o ich edukatorach – bibliotekarzach, którzy codziennie kreują te możliwości – właśnie dla swoich użytkowników. W naszym projekcie staramy się pokazać, że:
Zapraszamy organizacje edukacji dorosłych do składania wniosków o dofinansowanie projektów partnerstw strategicznych.
Projektów skupionych na nawiązywaniu współpracy europejskiej i wymiany dobrych praktyk, albo dotyczących opracowywania innowacyjnych produktów.
Termin mija już 21 marca 2018 o godzinie 12:00:00 czasu brukselskiego.
Aktualności
Ostatnie lata przyniosły upowszechnienie się ewaluacji w Polsce w sektorze edukacji i administracji publicznej, w szczególności w obszarach, gdzie realizowane są projekty dofinansowywane z funduszy Unii Europejskiej. Obecnie wiele projektów wdrażanych jest również w Ukrainie. Jednocześnie wprowadzane są mechanizmy decentralizacyjne w ukraińskich samorządach.
“Seniorzy w działaniu” to hasło III Podlaskiego Forum Aktywności Osób Starszych odbywającego się 9 listopada w Białymstoku. Organizatorami Forum były dwie białostockie organizacje Fundacja Badań i Działań Społecznych SocLab oraz Stowarzyszenie Szukamy Polski i Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego.
Aktualności
To znowu My – czyli zespół Fundacja Alternatywnych Inicjatyw Edukacyjnych (FAIE) z Bielska-Białej. Tym razem chcemy podzielić się z odbiorcami treści Platformy Epale, kilkoma informacjami i uwagami z naszej ostatniej (trzeciej) mobilności do Portugalii w ramach realizacji projektu: „Culture Factor. Działania kreatywne jako wsparcie dla uczenia się przez całe życie”, którego celem jest poznanie i wymiana rozwiązań, modeli i form wspierania i organizowania procesu uczenia się przez całe życie osób dorosłych w ramach edukacji nieformalnej. Projekt jest ukierunkowany na poznanie ww. elementów w związku z wdrażaniem/ wykorzystywaniem elementów kulturalnych w procesie edukacyjnym jako czynnika służącego wzmocnieniu poziomu integracji oraz ułatwienia przekazu treści edukacyjnych oraz wprowadzaniu elementów ułatwiających przyswajanie wiedzy przez osoby dorosłe w trakcie ich uczenia się. Mobilność została dofinansowana przez Program Operacyjny Wiedza Edukacja Rozwój w ramach projektu Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji: „Ponadnarodowa mobilność kadry niezawodowej edukacji dorosłych”.
Chodzisz na wybory? Interesujesz się polityką? Śledzisz na bieżąco prace władzy wykonawczej i ustawodawczej? Myślisz, że jesteś aktywnym obywatelem? No cóż, tylko po części masz rację…
Kilka tygodni temu miałam okazję poznać świetną organizację realizującą wiele ciekawych projektów – Kaszubski Uniwersytet Ludowy w Wieżycy (zachęcam do zajrzenia na www.KUL.org.pl). Najbardziej zachwyciły mnie projekty, które realizują z seniorami.
Blog
Projekt "Śląsk bez granic" został zrealizowany z wykorzystaniem metodyki wędrowniczej. Grupa biorąca w nim udział zdobywając znak służby pamięci odkrywała historię i kulturę Górnego Śląska.
Niniejszy wpis blogowy został wybrany przez fiński zespół EPALE za najbardziej wyróżniający się tekst promujący wolontariat w ramach kampanii „Głos wolontariatu” przeprowadzonej w grudniu 2018 roku.
Blog
Animacja polega na tym, aby tchnąć duszę, sens w grupę, zbiorowość, społeczeństwo, wywołać ożywienie, aktywność. (E.Limbos)
Dobrze zaprojektowane konsultacje społeczne sprzyjają tworzeniu sytuacji edukacyjnych, podczas których mieszkańcy uczą się diagnozy zastanej rzeczywistości, analizy problemów, projektowania celów, dialogowania, a także nabywają wiedzę z konkretnego tematu, którego konsultacje dotyczą. Uczą się też czegoś bardzo ważnego- brania współodpowiedzialności za miejsce, w którym żyją, za, brzmiące dla niektórych górnolotnie, wspólne dobro.
Kluby Seniora - ogólnie ujmując - to miejsca spotkań osób starszych. Jest to związek zrzeszający osoby starszej generacji, który działa niezależnie i samodzielnie i jest prowadzony przez samych seniorów. Kluby Seniora nie posiadają osobowości prawnej. Z tego i innych względów często funkcjonują przy takich jednostkach jak organizacje pozarządowe, ośrodki/domy kultury, spółdzielnie mieszkaniowe lub Rady Osiedli czy parafie. [3] Przy trudnościach lokalowych – to kawiarnie czy prywatne mieszkania stają się miejscami takich spotkań.
Kwiecień to w Polsce miesiąc szczególnie nastrajający do myślenia o edukacji kulturowej jako edukacji równościowej i antydyskryminacyjnej. To czas 75 rocznicy powstania w getcie warszawskim oraz moment podsumowań po III NieKongresie Animatorów Kultury, który odbył się w dniach 9-11 kwietnia w Poznaniu.
Pierwsza z wymienionych okoliczności przypomina mi pewien scenariusz działania edukacyjnego realizowany przez Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” z Lublina, który można znaleźć w jednym z „Poradników Metodycznych” publikowanych na stronie Centrum Praktyk Edukacyjnych[i]. Działanie edukacyjne nosi tytuł „Listy do Henia” i jest poświęcone pamięci ofiar Holocaustu. Bohaterem tego działania jest Henio Żytomirski, żydowski chłopiec zmieszkujący wraz z rodzicami w przedwojennym Lublinie. Jego historia kończy się w 1942 roku, w czasie likwidacji lubelskiego getta. Ostatnie zdjęcie Henia pochodzi z 1939 roku, zostało zrobione przy ulicy Krakowskie Przedmieście 64. W tym samy miejscu umieszczona została wiele lat później skrzynka pocztowa, do której uczestnicy działania edukacyjnego wrzucają listy zaadresowane do małego Henia. Listy te powrócą do nich z adnotacją „adresat nieznany”. Historia małego Henia staje się nicią przewodnią do zapoznawania się z historią lubelskich Żydów, z ich zagładą, z przyczynami Holocaustu. Jest działaniem edukacyjnym opartym na przeżyciu, empatii i dopiero na tej podstawie wchodzeniu w tematykę stereotypów, nietolerancji, wykluczeń.
Fot. CC0 Creative Commons
Zakres tematyczny i problemowy składający się na edukację obywatelską i antydyskryminacyjną jest praktycznie nieograniczony. Może dotyczyć tych wszystkich obszarów, w których występują czy też mogą występować jakieś przejawy dyskryminacji. Spójrzmy: ageizm, dyskryminacja ze względu na płeć, ze względu na język, ze względu na przekonania polityczne, klasę, przynależność narodową, etniczną, przekonania religijne, dysfunkcje społeczne, umysłowe, fizyczne, kapitał ekonomiczny, kapitały społeczny i kulturowy. Wiele spośród uprzedzeń oraz stereotypizacji to zjawiska wcale nie zachodzące w obrębie sytuacji międzykulturowych, ale funkcjonujące wewnątrzkulturowo. W Polsce takimi obszarami zapalnymi stają się ostatnio: stosunek do migrantów, macierzyństwo, prawa reprodukcyjne, nieodpłatna opiekuńcza praca kobiet, niepełnosprawność, nieheteronormatywność, kompetencje medialne, aspiracje klasowe i związane z nimi modele edukacji (publiczne-prywatne), a nawet stereotypy i uprzedzenia zawodowe. W kraju, w którym poziom zaufania społecznego należy do najniższych w Europie, lista uprzedzeń i stereotypów wewnątrzkulturowych jest bardzo długa.
Nie jest od nich wolna także edukacja kulturowa rozumiana jako narzędzie do łączenia edukacji szkolnej oraz działań edukacyjnych w instytucjach kultury i organizacjach pozarządowych. Wszak edukatorzy kulturowi pracują zarówno w sektorze kultury, jak i oświaty. Kontakt i współpraca pomiędzy tymi sektorami to pole najeżone uprzedzeniami, w szczególności tymi odnoszącymi się do jakości pracy nauczycieli. Podczas NieKongresu Animatorów Kultury, w trakcie debaty „Zawód edukatorka/edukator. Warunki działania” uprzedzenia te wybrzmiewały z sali kilkakrotnie i istotny był głos Anny Michalak-Pawłowskiej (Pełnomocnika Prezydenta m. st. Warszawy ds. Edukacji Kulturalnej) przypominający, że warunkiem wstępnym jakichkolwiek działań edukacyjnych opartych na współpracy międzysektorowej powinna być zasada wzajemnego szacunku oraz uchylenie myślenia w kategoriach stereotypów. Podobnymi warunkami opatrzone są także modele współdziałania w relacjach pomiędzy samorządami a edukatorami i animatorami kulturowymi (relacja ta stanowiła temat główny NieKongresu 2018). Uchylanie stereotypów, przypisywanie partnerowi współpracy pozytywnych intencji, szacunek względem jego decyzji, unikanie protekcjonalizmu, działań i mechanizmów kontrolnych – to długa lista wymagań, które należałoby spełnić, aby poprawić jakość współpracy pomiędzy sektorem kultury a samorządami.
Mam jednak duże wątpliwości, czy sposób aranżacji NieKongresowych sytuacji interakcyjnych zdołał przekonać uczestników o tym, że w relacjach pomiędzy kulturą a samorządami chodzi nie o stosunek władza-podwładny, ale o współpracę. Można było odnieść wrażenie, że obydwie strony tego spotkania wyszły z niego nie przekroczywszy swoich wstępnych założeń i rezerw. Niestety, po raz kolejny wybrzmiał przekaz ukazujący animatora i edukatora kulturowego jako „pomazańca bożego”, o powołaniu wręcz misjonarskim, na dalszy plan odsunięte zostały natomiast problemy z profesjonalizacją zawodową animatorów i edukatorów, warunkami ich pracy, uposażeniem finansowym, możliwościami pogłębiania kompetencji zawodowych. Z drugiej strony, to właśnie wiedza i kompterencje wskazywane były przez edukatorów jako największy deficyt tak nauczycieli (sic!), jak i przedstawicieli władz samorządowych i poważny problem we wzajemnych relacjach. Niekompetentna władza oraz oświata i romantyczna figura edukatora-misjonarza: nie są to duety zdolne budować sprofesjonalizowane modele współpracy.
Parametry takiej współpracy zostały w Polsce opracowane już kilka lat temu[ii]. Wydaje się, że wdrażanie podstawowych zasad tego modelu (pomocniczości, suwerenności, partnerstwa, efektywności, standaryzacji, uczciwej konkurencji) to proces nie tyle zakończony, ile w polskich samorządach w ogóle nie rozpoczęty. Stało się tak być może dlatego, że nie zostały jak dotąd przekroczone stereotypy i uprzedzenia w polu samej edukacji kulturowej uniemożliwiające w istocie myślenie o niej jako o działalności międzysektorowej (choćby w tym najprostszym sensie, że edukacja kulturowa jest praktyką i teorią zarówno kulturową, jak i społeczną; kulturową i oświatową; kulturową i polityczną/obywatelską – jest właśnie czynnikiem mediującym pomiędzy różnymi podmiotami w pejzażu społecznych i ekonomicznych nierówności). Nie została przekroczona tendencja myślenia o kulturze jako o "kwiatku do kożucha", a nie na przykład obszarze, poprzez który można realizować zasadę pomocniczości. W tym kontekście edukacja kulturowa jako edukacja demokratyczna, równościowa, antydyskryminacyjna odgrywa kluczową rolę, także jako narzędzie autorefleksji i autokorekty dla samych edukatorów kulturowych.
Niektóre z NieKongresowych warsztatów poświęcone zostały antydyskryminacyjnej edukacji kulturowej. W tym kontekście szczególnie warto wspomnieć o warsztatach: „Jak sobie radzić z różnicą? Refleksja antydyskryminacyjna” Mai Branki; Moniki Klonowskiej „Komunikacja w sytuacjach konfliktowych”; Maliny Baranowskiej-Janusz „Wspieranie różnorodności. Jak przeciwdziałać mowie nienawiści?”; „Kierunek: Kultura bez barier. Jak udostępnić wydarzenie osobom z niepełnosprawnością wzroku?” Anny Żurawskiej i Roberta Więckowskiego; oraz „Jak aktywizować cudzoziemców przez kulturę?” Mamadou Diouf. Także działania Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku, prezentowane podczas sesji „Dobre Praktyki”, to ciekawy przykład edukacji i animacji antydyskryminacyjnej oraz włączającej, adresowanej do imigrantek i imigrantów przebywających w Polsce.
Kilka trenerek prowadzących warsztaty podczas NieKongresu 2018 to osoby związane z podmiotem, którego działaniom warto przyglądać się szczególnie w kontekście edukacji demokratycznej oraz międzysektorowej dotyczącej tak pola kultury, jak i oświaty: Centrum Edukacji Obywatelskiej (CEO). Na przykład Maja Dobiasz-Krysiak oraz Malina Baranowska-Janusz (razem z Małgorzatą Leszko) to redaktorki publikacji „Dobre praktyki antydyskryminacyjne”, którą czytelnicy niniejszego tekstu będą mogli odnaleźć w zakładce Materiały na stronie EPALE.
Działania Centrum Edukacji Obywatelskiej to działania na rzecz lepszej, demokratycznej szkoły i jednocześnie systematyczne podnoszenie kompetencji zawodowych nauczycieli w zakresie edukacji obywatelskiej. Wszak CEO jest także niepubliczną placówką doskonalenia nauczycieli[iii]. Oprócz programów adresowanych specyficznie do szkół, jak na przykład Szkoła Demokracji[iv], CEO prowadzi także działania, które mogą być z powodzeniem adresowane do edukatorów i animatorów kulturowych pragnących pogłębiać swoje kompetencje w zakresie edukacji krytycznej. W tym kontekście na szczególną uwagę zasługuje program MIND OVER MEDIA. Szkoła krytycznego myślenia[v], funkcjonujący jako platforma społecznościowa umożliwiająca analizę języka propagandy w mediach oraz jako program dostarczający narzędzi, metod i publikacji w zakresie krytycznej analizy zawartości mediów. Umiejętności i narzędzia krytycznego myślenia są skorelowane w programie MIND OVER MEDIA z narzędziami analizy medioznawczej: trudno o lepszy przykład cyfrowej, krytycznej edukacji kulturowej[vi].
Z chwilą, gdy funkcjonowanie edukacji antydyskryminacyjnej w szkołach publicznych jest zagrożone, edukatorzy kulturowi pracujący międzysektorowo mają dzisiaj szczególnie dużo do zrobienia: wymaga to wytężonej pracy w budowaniu profesjonalnych modeli współpracy zarówno z oświatą, jak i z samorządami.
dr hab. Marta Kosińska – kulturoznawczyni, pracuje w Instytucie Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Współzałożycielka, działaczka i badaczka w Centrum Praktyk Edukacyjnych przy CK Zamek w Poznaniu. Animatorka środowiska edukacji kulturowej, doradczyni i konsultantka działań edukacyjnych, ewaluatorka projektów z zakresu edukacji kulturowej, badaczka i projektodawczyni badań z zakresu edukacji kulturowej. Ambasadorka EPALE.
[i] „Poradnik metodyczny. Edukacja kulturowa: http://cpe.poznan.pl/publication/testowa-publikacja/
[ii] Zob. M. Dudkiewicz, G. Makowski, Współpraca między organizacjami pozarządowymi i administracją samorządową. Problemy, wyzwania, rekomendacje, Biblioteka Pożytku Publicznego, Warszawa 2011; Poradnik Modelowej Współpracy Administracji Publicznej i Organizacji Pozarządowych, Sieć Wspierania Organizacji Pozarządowych Splot, Warszawa 2012 http://www.isp.org.pl/uploads/filemanager/Program%20Spoleczenstwa%20Obyw...; K. Łotowska, K. Sztop-Rutkowska, M. Falej, E. Szadkowska, Poradnik. Model współpracy międzysektorowej w zakresie dialogu obywatelskiego oparty o ciała konsultacyjno-doradcze ze szczególnym uwzględnieniem rad pożytku publicznego, Fundacja Rozwoju Ziemi Oleckiej, http://www.ngomazury.pl/public/uploads/files/file-24-128-poradnik-model-...; Model współpracy administracji publicznej i organizacji pozarządowych, zob. http://poradnik.ngo.pl/wiadomosc/724324.html
[iii] CEO, placówka doskonalenia nauczycieli: https://pdn.ceo.org.pl/placowka-doskonalenia-nauczycieli
[iv] Szkoła demokracji: https://szkolademokracji2017.ceo.org.pl/o-programie
[v] MIND OVER MEDIA. Szkoła krytycznego myślenia: https://media.ceo.org.pl/mind-over-media
[vi] https://media.ceo.org.pl/materialy
Zobacz także:
The 2nd International conference on Advanced Research in Education, Teaching and Learning is a must-attend event for academia, researchers, and scholars. It is supported by numerous universities and scientific communities around the world.
Yhteinen tehtävämme on luoda Suomesta sosiaalisesti, taloudellisesti ja ekologisesti kestävä sivistysyhteiskunta. Haluamme tukea samaa kehitystä koko Euroopassa. Kuinka löydämme oikeat raiteet suomalaisina, eurooppalaisina ja maailmankansalaisina? Miten arkemme mukautuu ilmastonmuutokseen? Millaisen tulevaisuuden haluamme nähdä? Ja ennen kaikkea: kuinka olemme ihmisiksi toinen toisillemme, ympäristöä kunnioittaen? Tehtävä on suuri, mutta innostava. On aika koota kaikkien ajatukset yhteen.
La Liflong Learning Week est un évènement annuel, organisé par la plateforme européenne de la société civile, Lifelong Learning Platform. Ce réseau de 45 réseaux européens dans tous les champs de l'éducation, de la formation, créé en 2005 se veut le lieu d'interlocution avec les institutions européennes et de proposition pour placer l'éducation et la formation au centre des processus politiques européens.
Ootame teid kolmapäeval 27. novembrill 9:30-17:30 Tallinna Ülikooli kogema rahvusvahelise programmi IMAESC magistriõppe üliõpilaste töötubasid. Ruum M-439. Töökeel on inglise keel, Korraldavad Tallinna Ülikool ja EPALE.
Kiirustage! Registreerimise tähtaeg on 22.11.2019
The Directorate for Research, Lifelong Learning and Employability within the Ministry for Education and Employment in Malta is organising an Adult Learners' Forum as part of the EU Agenda for Adult Learning project. This closing event will focus on the experience of various adult learners and the policy work by the EU Agenda for Adult Learning project especially on the Schools as Community Learning Spaces.
The Adult Learners' Forum will be held on 5 Decemeber 2019 from 16:30 - 19:00hrs at the Undercroft, Old Theatre Street, Valletta.
The Westminster Education Forum will be holding the policy conference on ‘improving provision for care leavers’ in London on Thursday 9th January 2020. The main aims of the event are to consider appropriate steps for improving provision for care leavers, introduce the Care Leaver Covenant, consider the implementation of local offers and funding opportunities, and to inspect the standard of existing support for care leavers. Tickets are priced at £230+VAT.
Materiały
Ogrody miejskie rozwijają się na całym świecie, aby zachęcać do lokalnej produkcji i konsumpcji, integracji społecznej, dialogu i podjęcia zrównoważonego stylu życia. Niezależnie od kształtu czy wielkości, tworzenie ogrodów służy do osiągnięcia wspólnych celów społecznych, edukacyjnych, ekologicznych, estetycznych i rozrywkowych. Dlatego też, ogród jako przestrzeń jest idealnym miejscem do wdrażania praktyk partycypacyjnych w projektowaniu, zarządzaniu i sposobie działania.
Celem badania była ocena realizacji działań na rzecz edukacji w regionie, podejmowanych w obszarze edukacji dorosłych (Działanie 10.2 i Poddziałanie 10.3.4), ale także ocena systemu wdrażania, kształcenia zawodowego, edukacji przedszkolnej i kształcenia ogólnego.
Artykuł przedstawia wstępną analizę edukacji obywatelskiej dorosłych przeprowadzoną na podstawie oficjalnych dokumentów, strategii, programów oraz materiałów informacyjnych m.st. Warszawy, które dotyczą m.in. budżetu partycypacyjnego i domów sąsiedzkich. Z przeprowadzonej analizy wynika, że koncepcja obywatelskiej edukacji dorosłych w Warszawie jest zakorzeniona w nurcie uczenia się w lokalnych społecznościach oraz założeniach aktywnego obywatelstwa.
Raport przedstawia wyniki analizy popytu i podaży na usługi wsparcia dedykowane jednostkom samorządu terytorialnego. Wsparcie obejmuje szeroki pakiet usług doradczo-szkoleniowych dla samorządów lokalnych, dostępny w różnych formach, w tym usługi doradcze „szyte na miarę”, usługi szkoleniowe, narzędzia, materiały i systemy mające za zadanie wspieranie kadry samorządów lokalnych w wykonywaniu obowiązków zarządczych.
Raport składa się z trzech części:
Niniejsza publikacja - Edukacja kulturalna dorosłych w teorii i badaniach empirycznych w Polsce po 1989 roku – wybrane aspekty - autorstwa Sylwii Słowińskiej, reprezentującej Uniwersytet Zielonogórski, została opublikowana w 2016 roku w Roczniku Andragogicznym. Skierowana jest ona głównie do osób dorosłych, zajmujących się edukacją kulturalną skierowaną właśnie do dorosłych - zwłaszcza praktyków - animatorów kultury, działączy ngo w tym zakresie, pracowników ośrodków kulturalnych, jak i samorządowców, a także decydentów, stanowiących o rozwijaniu kierunków oraz tendencji w tym zakresie. Celem tego artykułu jest przede wszystkim przedstawienie istotnych koncepcji na temat edukacji kulturalnej dorosłych rozwijanych przez polskich przedstawicieli nauk o wychowaniu po roku 1989, a także jej empirycznego obrazu w oparciu o dostępne wyniki badań. Publikacja ta ma więc charakter nieco teoretyczny, jednak przybliżenie pojęć poprzez odniesienie się do praktyki, takich jak np. "edukacja kulturalna" może znacząco przełożyć się na realizację nowych, ciekawych projektów w tej dziedzinie, jak i ich nowatorstwo. Dlatego też zachęcam do zapoznania się z tym artykułem, zamieszczonym pod linkiem:
Maria Idźkowska
Materiały
Materiał jest podsumowaniem badania przeprowadzonego w ramach modułu Bilasu Kapitału Ludzkiego. Raport ma charakter systematycznej prezentacji wynikow badań, które zostały przeprowadzone w roku 2013 i objęły studentów studiow licencjackich i magisterskich i dotyczyły rozwijanych kompetencji w trakcie edukacji formalnej.
Jednocześnie Autorzy materiału zaprezentwoali wieloaspektowy obraz sytuacji na polskim rynku pracy oraz kompetyencji neizbędnych do funkcjonowania na tym rynku.
Materiały
Poradnik jest rezultatem projektu "Silver Team czyli potega doświadczenia", którego celem było wspieranie aktywności osób starszych. Poradnik w sposób kompleksowy traktuje temat uczenia się i nauczania w wieku 50+. Pojawiają się w nim nie tylko informacje dotyczące specyfiki samego procesu uczenia się i nauczania, ale także tematyka barier, motywacji oraz roli trenera w nauczaniu.
Zachęcam Państwa do zapoznania się z artykułem Dr Tomasza Maliszewskiego z Instytutu Pedagogiki - Wydziału Edukacyjno-Filozoficznego Akademii Pomorskiej w Słupsku pt. „Polski uniwersytet ludowy jako Szkoła dla Życia (1989–2014) – ćwierćwiecze rozczarowań i nadziei”, zamieszczonego w: Edukacji Dorosłych 2015, nr 1 na s.171-181. Artykuł skierowany został do środowiska pedagogicznego z obszaru edukacji dorosłych, a także do osób zainteresowanych tą problematyką oraz do środowisk naukowych, badających to zagadnienie.
| Dołącz do nas na
