Publikacja  pod tytułem "Nowe kłopoty z kulturą"., powstała w 2016 roku ramach serii: Kultura oddolna, jako jeden z rezultatów projektu badawczego pod nazwą „Oddolne tworzenie kultury,. Wielostanowiskowe studium porównawcze”,  dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest to zbiór artykułów, poświęconych kulturze współczesnej, autorstwa etnologów, kulturoznawców, badaczy, zainspirowanych kulturą współczesną, pod redakcją naukową dr hab. Sławomira Sikory, dr Karoliny J. Dudek. Dedykowano ją wszystkim osobom zainteresowanym aktualnymi procesami kulturowymi oraz problemami, jakie powstają obecnie w aspekcie kreacji kultury.  Publikacja ta analizuje te zjawiska i szuka dla nich lepszych rozwiązań, jak np. cyt. : „W toku prowadzenia badań, w miarę jak systematyzowaliśmy kolejne materiały terenowe, coraz bardziej stawało się dla nas jasne, że obserwujemy wiele zupełnie nowych zjawisk, a stare ukazują się nam w innym niż dotychczas natężeniu. Napięcia pomiędzy pojęciami, których używaliśmy (np. „oddolność” i „odgórność”), były bardzo silne. Rozmawialiśmy o tym w ramach panelu „Nowe kłopoty z kulturą”, zorganizowanego w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.  Zapis tych rozmów – głos praktyków, którzy teoretyzują na temat działania w kulturze, i głos badaczy, którzy mówią o problemach z opisem tych działań – prezentujemy w charakterze podsumowania niniejszego tomu.” (s.9) Zwrócono w nim również  uwagę na kwestię „kultury”, przede wszystkim współczesnej, a zwłaszcza na podstawie wybranych przypadków jej funkcjonowania w Polsce w latach 2013–2015, które bardziej szczegółowe prezentują zamieszczone artykuły. W publikacji tej stwierdzono, że „Kultura jest dziś narzędziem świadomie wykorzystywanym przez różne podmioty, czasem, można by nawet rzec, dość „instrumentalnie” i w różnych celach. Kultura stała się – mówiąc inaczej – przedmiotem negocjacji,  często negocjacji o własne lepsze jutro. Negocjacji, którym czasem antropolodzy się przyglądają, choć coraz częściej również aktywnie w nich uczestniczą”. (s.7) Zachęcam więc do zapoznania się z tą ciekawą pozycją wzbogaconą przypisami, bibliografią, jak i biogramami osób, publikujących swoje materiały.

Maria Idźkowska