tłumaczenie z języka angielskiego: NSS Polska

W jaki sposób edukatorzy mogą zapewnić zrównoważoną globalną edukację obywatelską? W swoim blogu Madeleine Le Bourdon dzieli się spostrzeżeniami z trwających badań, wskazując na znaczenie nieformalnych metod w edukacji obywatelskiej – trochę zaniedbanej dziedziny nauki - i przedstawia pięć zaleceń dla praktyków działających w tym obszarze.

Pojęcie globalnego obywatelstwa nie jest nowe. Od Diogenesa do Kanta, do współczesnych uczonych, takich jak Kwame Appiah, definicja była poddawana dyskusjom w świecie akademickim.

W istocie, rozumienie tego terminu często obejmuje przyjęcie kosmopolitycznego punktu widzenia. Dla celów tego artykułu, globalne obywatelstwo może być rozumiane jako osobisty, trwający całe życie proces transformacji w kierunku solidarności z tymi, z którymi jesteśmy związani kulturowo i geograficznie. Edukacja, która jest świadomym ustrukturyzowanym uczeniem się, jest postrzegana jako klucz do pielęgnowania następnego pokolenia globalnych obywateli.

Uczenie się przez doświadczenie jest kluczem do globalnej edukacji obywatelskiej

W jaki sposób, jako edukatorzy, podchodzimy do pielęgnowania tego procesu, zwłaszcza w czasach, gdy polityka edukacyjna w coraz większym stopniu koncentruje się na celach, osiągnięciach i stopniach? Wielu badaczy zajmujących się edukacją na temat globalnego obywatelstwa zadało to samo pytanie, co pomogło wybrać najlepsze praktyki. Baillie Smith podkreśla potrzebę pielęgnowania krytycznie świadomych i refleksyjnych uczniów, którzy są lepiej poinformowani o „przyczynach niż skutkach globalnego ubóstwa i nierówności”. Andreotti podkreśla również potrzebę zapewnienia uczniom krytycznego podejścia do tego, gdzie i jak zdobywają wiedzę. Tymczasem, inni podkreślili znaczenie stworzenia otwartego, bezpiecznego środowiska do nauki. Niektórzy widzą rolę edukatorów jako facylitatorów – nie tylko dostarczają wiarygodnych i szerszych źródeł informacji, ale są także uczestnikami, a nie tylko liderami w dyskusjach. Krótko mówiąc, uczenie się przez doświadczenie postrzegane jest jako klucz do edukacji.

Przykłady dobrych praktyk dla edukatorów  

W moim artykule z 2018 r. skupiam się na nieformalnych przestrzeniach między ustrukturyzowanym uczeniem się, w których jednostki intensywnie edukują się z dala od presji i ograniczeń klasy. Zarówno w ramach edukacji formalnej (szkoły, uniwersytety), jak i edukacji pozaformalnej (programy edukacyjne prowadzone przez różne instytucje kształcenia dorosłych lub organizacje pozarządowe), te nieformalne przestrzenie nie zostały zbadane. Jest to zaskakujące, pod warunkiem, że globalne obywatelstwo jest postrzegane jako uczenie się przez całe życie. Dzięki moim własnym badaniom edukacja globalnego obywatelstwa znalazła się w przestrzeni między ustrukturyzowanymi formami nauki, w której dorośli mogą ćwiczyć umiejętności, wykorzystywać swoją wiedzę i stać się niezależnymi uczniami. W moim nadchodzącym rozdziale książki (Bloomsbury) na temat międzynarodowych perspektyw globalnej edukacji (pod redakcją Douglasa Bourna) badam te przestrzenie bardziej szczegółowo.

To moje kluczowe zalecenia dla praktyków i edukatorów związanych z edukacją dotyczącą globalnego obywatelstwa:

• Pozwól uczniom na interakcję poza ustrukturyzowanymi formami uczenia się i rozpoznaj ich wartość.

• Ucz w sposób, który pobudzi zmysły uczniów. Takie holistyczne doświadczenie może nasilić wpływ edukacji. W praktyce może to oznaczać naukę poprzez muzykę, taniec, gry, degustację i kuchnię międzynarodową, wizyty studyjne, zaproszonych gości z różnych kultur lub, w miarę możliwości, wyjazdy studyjne.

• Szanuj emocje, które pojawiają się podczas eksploracji tych tematów, pozwól, aby przestrzeń i czas na te emocje były zapewnione i respektowane zarówno w klasie, jak i poza nią.

• Tworzenie poczucia wspólnoty wśród uczniów pomaga poznać nieznajomego. Wspólne jedzenie, sprzątanie, granie pozwalają jednostkom zbliżyć się do siebie.

• Zróżnicuj środowisko uczenia się i zachęć uczniów, aby zrobili to z dala od swojej klasy. Może to zachęcić ich do czytania różnych serwisów informacyjnych, obserwowania szerokiego grona osób w mediach społecznościowych, a także łączenia się i interakcji z różnymi ludźmi we własnej społeczności. Te nawyki w przestrzeniach nieformalnych otwierają możliwości edukacji całożyciowej.

Madeleine Le Bourdon jest stypendystką programu Rozwoju Międzynarodowego na Uniwersytecie Northumbria, specjalizującą się w edukacji międzynarodowej. Jej badania koncentrują się na globalnych organizacjach społeczeństwa obywatelskiego zapewniających edukację obywatelską oraz praktykach globalnego obywatelstwa na poziomie mikro. Współpracowała również z wieloma organizacjami pozarządowymi i edukatorami.

Madeleine na Twitterze: @MLeBourdon