ok. 4 minut czytania - polub, linkuj, komentuj!

Dorośli uczą się, bo tego chcą, potrzebują, zdają sobie sprawę z przydatności zdobywanej wiedzy. Lata doświadczeń powodują, że stosują również różne metody na jej przyswajanie. Robią to bardzo często instynktownie, bądź korzystają z poznanych sposobów z czasów młodości. 

W ostatnich latach pedagogika coraz więcej uwagi poświęca edukacji dorosłych, a także seniorów. Osoby te jeszcze kilkadziesiąt lat temu nie były objęte badaniami, ponieważ kulturowo przechodziły do grupy wiekowej, której głównym zadaniem była opieka nad młodszym pokoleniem, a przez to podporządkowanie się rodzinie. Zaledwie nieliczni seniorzy kontynuowali całożyciową edukację formalną czy nieformalną. 

^{Fot. z archiwum projektu}

Dziś wiele się zmienia w pełnionych społecznie rolach – rodziny w większości krajów europejskich nie są tak silnie powiązane wielopokoleniowo. Najczęściej są to zaledwie dwie generacje mieszkające w jednym  domu. Seniorzy wielokrotnie pozostają w dawnych mieszkaniach i dzielnicach, które się wraz z nimi „starzeją”. Tam mogą liczyć na sąsiadów w wielu aspektach swojego życia. Korzystając z lokalnego przepływu informacji – trafiają do różnego rodzaju instytucji, klubów, sekcji, gdzie w gronie rówieśniczym aktywnie spędzają czas. Do takich miejsc należy jedna z najstarszych w Polsce wszechnic senioralnych – działająca nieustannie od 25 lat - Jeleniogórska Akademia III Wieku, prowadzona przez Fundację „Aktywni XXI”. 

Jubileusz działalności Akademii stał się okazją do zwołania Międzynarodowej Konferencji „Edukacja osób w później dorosłości”. Wzięli w niej udział wykładowcy Akademii, Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu i przedstawiciele Uniwersytetu III Wieku LUTE z Milazzo i Sigma Art. Romania z Bukaresztu - organizacji partnerskich, z którymi współpracujemy w licznych projektach Erasmus+.

^{Fot. z archiwum projektu}

Prezentacje dotyczące nowoczesnych metod edukacji osób w późnej dorosłości, rozważania dotyczące dobrostanu seniora czy inteligencji emocjonalnej  jako gruntu do nieustannego poznawania i tworzenia własnej rzeczywistości edukacyjnej zdominowały pierwszą część spotkania. Towarzyszyły im wspomnienia z minionych 25 lat, w tym wiele znaczące w rozwoju organizacji projekty realizowane w programach Grundtvig i Erasmus+.

Konferencja dała również możliwość słuchaczom - uczestnikom grupowych mobilności dorosłych uczących się - do przekazania wiedzy i umiejętności zdobytych w trakcie kolejnych zagranicznych warsztatów dofinansowanych z programu Erasmus+. Podczas pobytu w Preili na Łotwie w ramach treningu dotyczącego zrównoważonego rozwoju dowiedzieli się, jak wykonać kosmetyki z naturalnych składników. Dziś już tę zdolność posiadają kolejne osoby, ponieważ po części teoretycznej konferencji doświadczyli samodzielnego tworzenia mydeł według łotewskiej receptury. Okazało się, że do porozumiewania się Włochów, Polaków i Rumunów wystarczą gesty i podstawowe słowa zapamiętane ze szkoły lub organizowanych kursów języka angielskiego czy włoskiego w ramach przygotowań do mobilności. 

^{Fot. z archiwum projektu}

Niemałe zainteresowanie budziły również warsztaty filcowania wełny, dla których inspiracją była mobilność do Milazzo na Sycylii w ramach kolejnego projektu CAT Erasmus+, gdzie włoscy seniorzy uczyli partnerów z Jeleniej Góry i Bukaresztu wykonywania prac z zakresu rękodzieła artystycznego. Dawna tradycja nie powinna zaniknąć, jeśli przekazuje się ją innym ludziom i młodszym generacjom. To, co przez lata bywało rodzinną tajemnicą, dziś staje się przesłaniem dla zachowania dóbr kultury. Dzięki seniorom i tego typu warsztatom mamy nadzieję na podtrzymanie wielowiekowych umiejętności artystycznych i rzemieślniczych. 

^{Fot. z archiwum projektu}

Uczenie się to nie tylko poznawanie teorii, zdobywanie nowych umiejętności, ale również doświadczanie własnego ciała podczas tańca w kręgu, który to warsztat wieńczył międzynarodowe spotkanie seniorów z trzech krajów. Dzięki takim przeżyciom wiele dowiadujemy się o sobie samych, nie wycofujemy się z aktywnego życia społecznego, mobilizujemy się do działań organizacyjnych, odkrywamy dawno zapomniane zdolności i obszary, których posiadania się nie spodziewaliśmy. W tym samym czasie poznajemy przedstawicieli innych narodowości, kultury czy religii i potrafimy dostrzec cechy wspólne. 

Za podsumowanie niech posłużą słowa jednego z uczestników projektu, który stwierdził: Gdyby na takie międzynarodowe spotkania wydawano tylko połowę tego, co na zbrojenia – nie byłoby wojen. Ludzie szanowaliby siebie, bo mieliby okazję poznać innych z różnych stron, a to pozwala zaakceptować różnorodność i odmienność. 

Interesujesz się edukacją seniorów? Szukasz inspiracji, sprawdzonych metod prowadzenia szkoleń i niestandardowych form aktywizacji seniorów?

Tutaj zebraliśmy dla Ciebie wszystkie artykuły na ten temat dostępne na polskim EPALE!