Napisałem już o frustracjach trenera wynikających z poruszania się po rynku usług rozwojowych. Dzisiaj czas na frustracje pojawiające się na sali szkoleniowej. O dziwo, zauważyłem, że mam ich znacznie mniej. Wyszedł mi jednak tekst o tym, jak z tymi frustracjami sobie radzić.

Problemy z salą

To bardzo drobna rzecz, która nie raz doprowadzała mnie do szału. Hotel ustawił salę inaczej niż oczekiwałem albo zmienił mi jej ustawienie pomiędzy pierwszym i drugim dniem szkolenia. Dziś robię kilka rzeczy inaczej. Po pierwsze przed zajęciami wysyłam plik pokazujący obrazkowo, jak chciałbym mieć przygotowaną salę. Opisuję też w nim minimalne wymagania dotyczące sali i proszę o ich potwierdzenie (obecność okien, brak filarów, mobilne stoły, zamykane pomieszczenie). Po drugie kiedy mnie zmiany zaskakują to spokojnie proszę o przywrócenie stanu, na który się umawialiśmy. 

Myślę też, że kiedyś w czasach kiedy same zajęcia były dla mnie bardziej stresujące to taki dodatkowy stres był ponad moje siły. Dziś jest inaczej. 

/pl/file/youtuber-28389451280jpgyoutuber-2838945_1280.jpg

Złe nastawienia

Frustrujące bywają nastawienia uczestników względem projektu. Brak chęci brania udziału, podważanie sensowności zajęć. I choć nie spotkałem w swoim trenerskim życiu jakoś szczególnie trudno takich bardzo trudnych zachowań to wiem, że bywają one denerwujące. 

Dzisiaj staram się patrzeć na świat w sposób, który bardziej uwzględnia perspektywę drugiej strony. Ludzie mają prawo być niezadowoleni z zajęć, w których przyszło im uczestniczyć. Ludzie mają prawo mieć silne konkurencyjne motywy względem udziału w szkoleniu. Nie jestem odpowiedzialny za ich poziom motywacji, z którą przychodzą na zajęcia. Jestem odpowiedzialny, żeby tego nastawienia choć w części pozytywnego nie zepsuć w ich trakcie. Mogę próbować przekonać ich do zmiany podejścia, ale jeśli nie osiągnę sukcesu na tym polu, to wiem, że tak czasem bywa. 

Zmiana celów wydarzenia

Źle reagowałem na sytuacje, które w pracy trenera czasem się zdarzają. Na zmianę celów szkolenia, która była dokonywana w ostatniej chwili. Na przykład na dwa dni przed szkoleniem zaszły okoliczności, które zmieniły cel. Albo nawet w dzień wydarzenia. W ekstremalnej wersji zdarzyło mi się w dzień szkolenia rankiem dowiedzieć od grupy, że zlikwidowano ich dział i przestają zajmować się tym, czego miało dotyczyć szkolenie. 

Dzisiaj myślę sobie, że rzeczywistość jest dynamiczna a my musimy być elastyczni. Spokojnie ustalam ze zleceniodawcą nowy cel i go realizuję. jestem spokojniejszy niż kiedyś bo też większą ilość tematów niż kiedyś jestem w stanie zrealizować niejako „z marszu”. 

Drugi trener

Gdybym miał wskazać najbardziej frustrujące epizody mojej pracy trenerskiej to zawsze związane są one z osobą współprowadzącego. Mówię o takich emocjach w ekstremalnym natężeniu, wynikających na przykład z tego, że na sali odczuwasz wstyd powodowany wypowiedziami koleżanki / kolegi po fachu. Absolutnie wierzę w siłę pracy w parze i mam takie osoby (patrz Justyna Matras) z którymi jestem w stanie podejść do dowolnego projektu. Ale wiem też, jak to trudne zajęcie. Wiem, jak ważne jest przygotowanie do wspólnej pracy. Nie tylko w zakresie merytorycznym, ale w zakresie wszystkich kwestii relacyjnych, które mogą się przełożyć na jakość pracy. Szczęśliwie też, większość projektów prowadzę w pojedynkę. Wtedy muszę się wstydzić tylko za swoje słowa.

Rafał Żak – trener / coach / autor / mówca. Zajmuje się rozwojem ludzi i organizacji. Promuje rozwój oparty na dowodach. Autor książek „Rozwój osobisty. Instrukcja obsługi” oraz „Nie myśl, że NLP zniknie”. Ambasador EPALE.

Zobacz także:

Frustracje trenera – opowieść pierwsza

Jak nie błądzić?

Trener wychodzi przed tłumy

AAAAA potrzebuję ćwiczenia…

Czy na pewno chcesz być trenerem?

O co chodzi? Trener analizuje potrzeby. Tak troszkę analizuje