COMPe4Mi Project (Tools for professionals to assess and develop migrants’ competences)

Do 20 maja 2020 roku obowiązuje zakaz wejścia do Sejmu osób, które rok temu uczestniczyły w 40-dniowym proteście osób z niepełnosprawnościami, okupując polski Parlament. Zakaz ten mówi bardzo wiele o stanie inkluzji społecznej w naszym kraju. Sprawa, o którą toczył się wtedy protest tak naprawdę dotyczyła także w dużym stopniu włączającej edukacji dorosłych. Kończąc 18 lat polskie osoby z niepełnosprawnościami w praktyce skazane są na pomoc najbliższej rodziny. Problem włączenia społecznego jest więc raczej prywatyzowany, aniżeli rozwiązywany za pomocą systemów wsparcia publicznego.

Ostatni swój artykuł na blogu, który dotyczył podpisów na wystawach jako narzędzia edukacyjnego w muzeum zakończyłem pytaniem, w jaki sposób przygotować informacje o eksponatach, tak aby nie były infantylne, a jednocześnie wzmacniały różnych, ze względu na wiedzę i doświadczenie zwiedzających. To, że podpisy w muzeach z reguły przygotowywane są tak, jakby ich odbiorcami byli przede wszystkim stali bywalcy muzeów, nie oznacza bynajmniej, że nie podejmuje się prób adresowania ich także do osób, które nie stanowią ich typowej klienteli. Mam na myśli podpisy atrakcyjne dla widzów wystaw. 

Dieser Artikel stellt die Online-Toolbox "Stories that Move" vor. Sie wurde für den Unterricht entwickelt und regt Jugendliche dazu an, sich mit Themen wie Vielfalt und Diskriminierung auseinanderzusetzen, anhand persönlicher Geschichten von anderen Jugendlichen über eigene Positionen und Entscheidungsmöglichkeiten nachzudenken und aktiv zu werden.

Ceturtdien, 19.septembrī, Latvijas Nacionālajā bibliotēkā (LNB) norisinājās izglītojošs pasākums “Influencerpratība”, ko rīkoja LNB sadarbībā ar Latvijas Universitātes Sociālo zinātņu fakultāti, UNESCO Latvijas Nacionālo komisiju un Ziemeļu Ministru padomes biroju Latvijā. Diskusijas un eksperta lekcija vērsa uzmanību uz jaunās profesijas būtību, kā arī medijpratības nozīmi, lai sociālo tīklu lietotāji varētu kritiskāk izvērtēt patērēto saturu un tā ietekmi, piemēram, veicot pirkumus pēc redzētā audiovizuālā satura.

“Four elements”, an Erasmus K2 project is a study about the material side of four elements -earth, water, fire, air- and imagery attached to them. Project partners from six European countries are being interested in the collective common representations behind the four elements as they appear in myths, legends and tales.

Kiedy rozmawiamy o współczesnej edukacji muzealnej, od razu nam przychodzi na myśl wyrażenie „muzeum partycypacyjne”. W kontekście muzealnym „partycypacja” to (w skrócie) współtworzenie interpretacji, dzielenie się doświadczeniami oraz łączenie, by wspólnie przeżywać oglądaną ekspozycję. W tej wymianie odczuć oraz doświadczeń kulturowych i historycznych stronami są zwiedzający oraz muzeum i jego pracownicy, w tym również edukatorzy. Te procesy nie mogłyby dojść do skutku bez komunikacji, która pozwala na zadawanie pytań, wymianę poglądów czy tworzenie więzi społecznych. Aby efektywna komunikacja mogła mieć miejsce, niezbędne jest stworzenie warunków do aktywnej interakcji językowej. W tym właśnie celu Muzeum Warszawy przygotowało projekt „Warszawa dla średnio zaawansowanych”, w ramach którego powstał cykl zajęć prowadzonych metodą przedmiotowo-językową oraz gry muzealne i miejskie, przeznaczone dla obcokrajowców uczących się języka polskiego jako obcego.